فیلمسازان بی محفل

نامه سرگشاده علیرضا دهقان فیلمساز یزدی به مسئولین هنری استان یزد:

یک جایی که زمینی و آسمانی داشته باشد را به ما اختصاص دهید !!!

هوالحی
یادش بخیر یزد ، زمانی بود که بچه های هنری و آثار هنری و دست اندرکاران هنری حوصله اینکه کنار هم جمع شوند را داشتند.محصولات و طرز فکرها فرصت اینکه سری به هم بزنند و با هم نشستی را داشته باشند را داشتند .زمان،زمان مفید و هزینه هزینه مفیدبود که خرج شد و جواب می داد .آدم ها با هم حرف میزدند و محتواهایشان را با هم مبادله میکردند.مسئولین امر هم خوشحال بودند.من راضی،یزدراضی،خدا عاقبت همه را به خیر کرده بود!
بچه های فیلمساز و دوستان دست اندرکار روابط خوبی با هم داشتند .روزگار هم خوشحال بود .اما الان وضع فرق کرده است هر کسی کناری پرت افتاد و کار خودش را انجام داد.همه ماشاالله یه پا مولف شده ایم و از همکار بغل دستی مان ایرادات عدیده در می آوریم .تنها و تنها میپریم و هماره خودمان را رئیس میپنداریم.این طور شد که حواسمان از دنیای اطرافمان پرت شد و به خودمان مشغول شدیم . صاحبان ذیربط هم که گمان بردند از جمع دوستان ما چیزی به عنوان خروجی بیرون نمی اید سریعا دست به کار شدند و ما را صرفه جویی کردند!در برنامه های آتی و برنامه ریزی های آتی قاطی پرونده های ادواری شدیم و از یاد رفتیم!
آن ساختمان باشکوه و پر رفت و آمد سینمای جوان در خیابان کاشانی ،این اطاق چند متری خیابان امام خمینی ،آن گرمای مراسم نقد سبز ،این سرمای جدایی وپراکندگی ،آن حسن همجواری و این بی تفاوتی ،زهی زمان حال و حال خراب هنرمندان تنهای شهر من .
از مسئولین ذیربط و آقایان دست به کار یک استدعای بزرگ وجود دارد و آن این است که خط این بچه های پخش و پلا را به هم وصل کنند . اگر چه که ممکن است بر سر این گرد اوری مقاومت هایی وجود داشته باشد.
آقایان ،فرهنگ سازی ،حتما به عنوان یک بیزنس ،قاعده های خاص دارد.کار بزرگ باید انجام شود .کار بزرگ فضای بزرگ میخواهد و فضای بزرگ فرزندان فیلمساز و فیلم دوست یزد یکی از همان ساختمان های باشکوه شهر است .اگر امکان دارد برای شروع یک ساختمان خوب به ما بدهیداگر امکان ندارد،یکی از همان خانه های قدیمی رو به آوار را در اختیارمان بگذارید .اگر ممکن است به ما وام بدهید تا خودمان خانه را آباد کنیم ،یکی از همین روستاهای متروکه اطرف یزد ،یک جایی که زمینی و آسمانی داشته باشد.
تجهیزات را ،دوربین هاراو وسایل را ،برایمان پس بگیرید و یک مقام دلسوز را بالای سرمان بگذارید .خدارا ،خدارا،فیلمسازان را دریابید.
دوم:جشنواره ،جشنواره فیلم،عرصه جولان استعدادهاو محک مایه آدمهاست.آثاری که نشان داده میشوند و رقابتی که شکل میگیرد .جایزه هایی که باید و نباید دست به دست میچرخند و تندیس ها و سکه ها و بیانیه ها .اسپانسرهاو کمیته ها،مقررات و شرایط ،هیئت داوران و شرکت کنندگان و حضار محترم و مهمانان معزز ،پوستر و کاتالوگ و شربت پرتقال و کیک و کلیپ و عکس و امضا و .......جشنواره جشنواره ها
غالبا رسم بر این بود که جشنواره فیلم یک موضوعیت کلی داشت و بعضا و دفعتا بخش های جنبی و کناری هم بود که ارجاع به سوژه های ملی ،مذهبی و فرهنگی بود .
کودک و انتفاضه ،ااصلاح الگوی مصرف،میراث فرهنگی و دهها مبحث و ساحت دیگر
فیلمهای زیادی هم بودند که در راستای اهداف جشنواره با همان موضوعیت کلی جشنواره بودند یا در راستای اهداف خودشان بودند ویا در راستای اینکه اصولا یک فیلمساز باید فیلم بسازد و به جشنواره بفرستد .
اخیرا شرایط در حال تغییر است عرصه رقابتی با بخش های جنبی در هم تنیده اند
و جای حاشیه و متن گویی عوض شده.
مثال بارز چند سطر بالا جشنواره فیلم ایثار است که به تازگی و به میدان داری بنیاد شهید رو به برگزاریست.
جشنواره فیلم ایثار......
و این بدان معناست که یک سری نگرش ها ست که را ه را بر فیلمی در جشنواره میبندد.یعنی اگر فیلمی بر محور چیزی غیر از ایثار یا شهادت چرخیده باشد ناگزیر راه به این جشنواره نمیبرد.
سوال اینجاست ؟مگر سالانه چند فیلم کوتاه در یزد تولید میشودو یا اینکه سالانه چند فیلم با محوریت ایثار در یزد ساخته میشودکه رقابتی شکل بیابد؟
آیا قرار است افرادی که بعضا تولید کننده پیمانکار هستند از چپ و راست سر برسند و هجمه وار به سفارش و به دستور و با حمایت ،فیلم بسازند؟
آیا نمیشود آن نهاد محترم با عنایت به همه موازینی که مترصدشان است ،عرصه ای بازتر و رقابتی تر پدید آرد؟
چه کمی و چه کیفی،ایراد کار در تک بعدی بودن موضوعیت جشنواره ای اینچنین است که آمار حضور و بروز آثار فاخر و قابل تفکر را پایین و پایین تر میبرد
راهکار هم این است که در هارا به سوی فیلمسازان بازگشایند.دست هارا بازتر بگذارند و فکرها و آثار را به تنوع و گوناگونی فرا بخوانند.خیلی از بچه ها هستند که دلشان میخواهد برای جایی مثل بنیاد شهید انقلاب اسلامی فیلم بفرستند.
یا مثلا سوگواره لحظه های عاشورایی که چند دوره برگزار شده است،با آن هزینه و رفت و آمد ،چه بازخورد در خوری داشت ؟کدام نقشه راه بود که قرار بود رو به افقی باشد؟احتمالا در جوابیه ای که دوستان ارشاد به این مطلب خواهند داد می اید:آیا همایشی با محوریت عاشورا و تم عزاداری سالار شهیدان کار بزرگی نیست؟آیا نقشه راه جز از زنده نگه داشتن نام حسین و کار حسین (ع)چیز دیگری است؟
من خطاب به این بزرگواران مینویسم:این ها را به ناقد حاسد نا بلد بفرمائید؟
نه به ما که خودی هستیم و گاها خود شماییم .بیایید با هم جمع شویم و به توسعه پایدار فکر کنیم.
به اینکه شما مسئولین محترم ،بلکه به حکم وظیفه و افتخار خدمت ،ما و امثال ما را به کار بکشید و همه ظرفیت های ما را به کار ببندید .بگذارید باور کنیم که ما به عنوان هنر مندان و هنردوستان ایرانی ،و در کسوت نیروهای فکری و فرهنگی ،شایسته گرفتن گوشه ای از کار ایران عزیزمان هستیم.
قرار نیست کسی از کار فرار کند .کننده هست،فرمایش نیست!
نمیخواهم باور کنم جای خالی بچه های زبرو زرنگ یزد را قرار است کسانی از مریخ یا عطارد اشغال کنند !بنابر این بدانید و آگاه باشید که ما هماره به ارتقا و جهش و اوج گیری باور داریم و دستی باید تا بر این همه پندار صحه بگذارد......
زیاد عرضی نیست ،دغدغه های چند به میان آمد که همه از سر دوستی و دلسوزی یود.یقین دارم که شما نیز در شماری از مسائل مطروحه در این متن با من متفق هستید.باشد که زمان را از دست نداده باشیم

باتشکر و امتنان
علیرضا دهقان

یزدفردا

فیلمسازان بی محفل

نامه سرگشاده علیرضا دهقان فیلمساز یزدی به مسئولین هنری استان یزد:

یک جایی که زمینی و آسمانی داشته باشد را به ما اختصاص دهید !!!