یزدفردا

با معرفی دارکوب فیلم کوتاه به نویسندگی و کارگردانی نرگس دهقان نیری

دارکوب اثری فسلفی در باب محیط زیست است . این اثر که در نظر اول کمی پیچیده و مفهومی به نظر می آید ، داستان مردی ست که عاداتی شبیه به دارکوب دارد . گویی دارکوبِ غالبِ بر طبیعت ، خودِ اوست .
او ذخایر خود را که بذرها و نهال هایش است در حفره هایی که خود در دل طبیعت حفر کرده پنهان می کند . به نظر می رسد این فیلم نظر به آینده ی محیط زیست دارد و زنگ خطر را در گوش مخاطب به صدا در می آورد که محیط زیست و طبیعت در معرض نابودی است که نشانه ی آن تک درخت جا مانده در پس پیچ و خم جاده ای طویل ، در انتهای فیلم است که دارکوب آن را نیز زیر نظر دارد .
شخصیت دارکوب ، ذات تغییر پذیرِ انسان را در یک وجود نهادینه کرده ، انسانی که می کارد و طبیعت را دوست دارد و همان انسان به وقت نیاز برداشت می کند که البته جنس نیاز او را در فیلم مشاهده نکردیم و خلاء آن را در فیلم حس کردم ، اما برای مخاطب ناگفته ماند که از نیاز مادی یا اقتصادی است یا نیاز روحی و امثالهم ، فقط یک میل تصاحب و غارت بی انتها را در کارکتر مذکور مشاهده کردیم . در واقع به نظر می رسد او می کارد که چرخه ی پایان ناپذیری از غارت را برای انسان مهیا کند .
جهان فیلم کوتاه دارکوب ، جهان جدیدی بود که از ابتدای فیلم صدا و تصاویر مجذوب کننده ، مفهوم زندگی بخشیدن و باروری را در ذهن مخاطب تداعی کرد و در انتها از همان فرم و شکل و صدا و تصویر ، مرگ و غارت و لغت ذبح را نمایشی کرد  .

من در دارکوب زندگی و مرگِ طبیعت و مغلوبیت و مقهوریت آن را به تماشا نشستم .