یزدفردا

فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

عمریست تا من در طلب هر روز گامی می‌زنم
دست شفاعت هر زمان در نیک نامی می‌زنم

بی ماه مهرافروز خود تا بگذرانم روز خود
دامی به راهی می‌نهم مرغی به دامی می‌زنم

اورنگ کو گلچهر کو نقش وفا و مهر کو
حالی من اندر عاشقی داو تمامی می‌زنم

تا بو که یابم آگهی از سایه سرو سهی
گلبانگ عشق از هر طرف بر خوش خرامی می‌زنم

هر چند کان آرام دل دانم نبخشد کام دل
نقش خیالی می‌کشم فال دوامی می‌زنم

دانم سر آرد غصه را رنگین برآرد قصه را
این آه خون افشان که من هر صبح و شامی می‌زنم

با آن که از وی غایبم و از می چو حافظ تایبم
در مجلس روحانیان گه گاه جامی می‌زنم

شرح لغت: معنی لغتی برای این غزل وجود ندارد.

تفسیر عرفانی:‌

۱- مدت زیادی است که در طلب علم، دانش، کسب فضایل و مکارم اخلاق تلاش کرده و نزد خاص و عام مقبولیت دارید. حیف است که با مسائل پیش پا افتاده که دور از شان و مقام خانوادگی شماست، خود را از مسیر حقیقی و عالی خود دور سازید. هر چه فوری اندیشه جدیدی را رقم بزنید و به اسب سرکش هوا و هوس نهیب بزنید. خود را آگاه سازید که اسب سرکش وجود شما راه درست را انتخاب کند و از بی راهه نرود که زندگی سعادتمندی در انتظار شماست.

۲- از زبان حسودان و بداندیشان کوچکترین ناراحتی نداشته باشید بلکه بر خدای یگانه توکل کنید و بدانید که کبوتر موفقیت و کامیابی بر بام خانه شما در حال آشیانه ساختن است. پس لازم است خوددار، با کیاست، شکیبا و مهربان باشید.

تعبیر غزل:

مدتهاست با فکر انجام این نیت روزگار می‌گذرانی و برای رسیدن به هدف خود به هر دست آویزی چنگ می‌زنی، اما گاهی نیز دچار ناامیدی می‌شوی. بدان که عاقبت این قصه فرجامی بسیار خوش و دل انگیز برای تو خواهد بود، پس به تلاش خود ادامه بده.