به گزارش یزدفردا: ناصر ایمانی در ارزیابی خود از برگزاری تجمعات و اعترضات خیابانی، گفت: اعتراض، حق افراد هر جامعه آزاد است و نباید با دیدگاههای محدود، مانع از بیان اعتراض افراد شد. با اینحال، به اعتقاد من هنوز در فرهنگ ما آموزش کافی درباره نحوه صحیح اعتراض صورت نگرفته است. اصل اعتراض قابلقبول است و نباید نسبت به آن نگاه تنگنظرانه داشت، اما نحوه بیان آن اهمیت زیادی دارد.
ایمانی افزود: در اعتراض نباید از ادبیات پرخاشگرانه، توهینآمیز و تحقیرکننده استفاده شود. اعتراض باید مبتنی بر دلایل کافی و منطقی باشد. افراد و گروههای معترض باید استدلالهای مشخصی برای اعتراض خود ارائه کنند.
این فعال سیاسی اصولگرا خاطرنشان کرد: معترض، در صورت امکان، باید پیشنهاد یا راهحلی برای مشکل مطرحشده ارائه دهد و صرفاً به بیان نارضایتی بسنده نکند. اگر اعتراض تأثیرگذار نیست، باید از روشهای دیگر برای رساندن پیام استفاده شود.
ایمانی با بیان اینکه اعتراض همیشه نباید به شکل علنی و از طریق افکار عمومی صورت گیرد، گفت: در بسیاری از موارد، میتوان آن را بهصورت مستقیم یا غیرمستقیم و در فضای خصوصی مطرح کرد، مشوش کردن افکار عمومی میتواند منجر به برداشتهای نادرست شود، مگر اینکه موضوع مورد اعتراض به منافع ملی مرتبط باشد. متأسفانه در بسیاری از اعتراضات، چه از سوی معترضان و چه از سوی مخاطبان اعتراض، این اصول رعایت نمیشود.
وی در پاسخ به این پرسش که «چرا برخی افراد به اعتراض و اظهارنظر میپردازند؟» گفت: اعتراض، حق همگان است و لازمه جامعهای باز، آزاد و پویا این است که افراد بتوانند نظر خود را بیان کنند. اما این اظهارنظر باید در چارچوب اصول و مبانی مشخصی باشد.
این تحلیلگر سیاسی درخصوص قانون برگزاری تجمعات اعتراضی تأکید کرد: هیچکس حق ندارد بدون مجوز وزارت کشور تجمعی برگزار کند، حتی اگر این تجمع در حمایت از نظام باشد. این مسئله، تصریح قانونی دارد. به اعتقاد من، هیچگونه تجمعی—از جمله تجمعات موتوری، غیرموتوری، تجمعات آزاد، تجمعات پس از مراسم و حتی پس از نمازهای جمعه— نباید بدون مجوز وزارت کشور یا سازمان تبلیغات اسلامی برگزار شود.
ایمانی افزود: بااینحال، وزارت کشور و سایر نهادهای مسئول معمولاً در صدور مجوز سختگیری میکنند که این امر صحیح نیست. یکی از دلایل برگزاری تجمعات غیرقانونی همین سختگیریهای بیمورد است. بنابراین، دولت باید مجوزها را صادر کند تا افرادی که قصد اعتراض دارند بتوانند در چارچوب قانون در یک مکان مشخص تجمع برگزار کنند.
وی ادامه داد: اگر تجمعی مطابق با شرایط و دستورالعملهای وزارت کشور برگزار شود—یعنی درخواستکننده مشخص باشد، مسیر و شعارها تعیین شده باشند—دولت میتواند مجوز صادر کند. اما در سالهای اخیر، موارد برگزاری تجمعات با مجوز، بسیار نادر بوده است.
این فعال سیاسی اصولگرا گفت: برای مثال، اگر مردم شهرستان ملایر بخواهند برای یک مطالبه صنفی تجمع کنند، فرمانداری باید بهراحتی مجوز بدهد و سختگیری نکند تا مردم بتوانند اعتراض خود را قانونی مطرح کنند. اما بدون مجوز وزارت کشور، هیچ تجمعی نباید برگزار شود.
ایمانی در ارزیابی خود از توهین، تهمت و فحاشی در اعتراضات اظهار کرد: توهین، تهمت و فحاشی نهتنها غیرقانونی است، بلکه در هیچ شرایطی—چه در اعتراضات فردی و چه در تجمعات گروهی—جایز نیست.
وی افزود: معترضان میتوانند خواستههای خود را در قالب شعار یا سایر روشهای مشروع بیان کنند، اما حق توهین و تحقیر هیچ فرد یا نهادی—از جمله دولت، مجلس و سایر نهادهای قانونی— را ندارند.
این تحلیلگر سیاسی تصریح کرد: هدف از برگزاری تجمعات، رساندن صدای اعتراض و انتقاد به گوش مسئولان مربوطه است، نه توهین و بیاحترامی. در صورت وقوع توهین، موضوع از طریق مراجع قضایی قابل پیگیری است. رعایت مبانی اخلاقی، مسئلهای است که در تمام دنیا پذیرفته شده و فرد معترض باید صرفاً مطالبه خود را در چارچوب قوانین و دستورالعملهای وزارت کشور مطرح کند.