یزدفردا

به گزارش یزدفردا: این متخصص، درخصوص علل بی‌انگیزگی دانش‌آموزان نسبت درس خواندن، اظهار کرد: برخی نوجوانانی که علاقه‌مند به مطالعه بوده‌اند، برای مدتی ساعت مطالعه‌شان کم می‌شود و برایشان سوالاتی مطرح می‌شود که نمی‌دانم چه هدفی دارم، به چه چیزی علاقه‌مندم؟ و…، پیامی که در این سوالات وجود دارد این است که نوجوان به مشکل بی‌هدفی و بی‌انگیزگی خود اعتراف کرده است. 

وی گفت: معمولا دانش‌آموزانی که اغلب کارهایشان را ناتمام می‌گذارند، کارها و تکالیفی را که بر عهده دارند، انجام نمی‌دهند، برای حل مشکلات خود تلاشی نمی‌کنند، نمی‌توانند برای خود تصمیم بگیرند، منتظرند دیگران به آن‌ها کمک کنند، بی‌توجه و بی‌دقت کارهای خود را انجام می‌دهند، برای انجام ندادن وظایف و تکالیف خود بهانه می‌آورند، از مسئولیت فرار می‌کنند، اغلب اوقات خود در رویا هستند و تمرکز پایینی در انجام کارها یا تکالیف دارند نسبت به مطالعه و درس خواندن بی‌انگیزه می‌شوند. 

این متخصص روانشناسی حوزه کودک و نوجوان ادامه داد: در این مواقع، والدین باید گفتگویی موثر با نوجوان با استفاده از طرح سوال انجام دهند؛ به عنوان مثال از او بپرسند که چه چیزی باعث افت انگیزه او شده؟ ، در گذشته به چه چیزی علاقه داشته است و چه چیزی باعث شد علاقه او کاهش یابد؟ ، این سوالات و سوالات مشابه به نوجوان کمک می‌کند که خودش را بشناسد. 

او  تصریح کرد: به کار بردن جملاتی از سوی والدین مانند اینکه «کلی پول برایت خرج کردیم و نباید زحمات ما را هدر دهی»، «تو آبروی خانواده هستی»، «اگر درس نخوانی بدبخت می‌شوی» و یا تفکرات آسیب‌زای خود نوجوان مانند اینکه «اگر درس نخوانم بدبخت می‌شوم»، منجر به ایجاد فشار روانی و استرس و کاهش انگیزه در او خواهد شد. این درحالیست که این موضوع تنها با مدیریت افکار و هیجانات کنترل می‌شود. 

وی در این راستا به والدین توصیه کرد تا با شناخت نوجوان و توانایی‌هایی‌های او، انگیزه‌های درونی را برای انجام کارهایش در او ایجاد کند. 

این متخصص روانشناسی حوزه کودک و نوجوان در توضیح بیشتر گفت: به عنوان والدین یک کودک، شما بزرگترین هوادار و تشویق‌کننده فرزند خود هستید. آن‌ها کارهایی را انجام می‌دهند تا شما را وادار به تشویق کنند.

 این وظیفه شماست که به فرزند خود در زندگی انگیزه دهید و در صورت نیاز به او کمک کنید. مثلاً از کودک خود بخواهید تا اهداف کوتاه و بلند مدت خود را بنویسد. به فرزندتان اعتماد کنید، به آن‌ها بگویید که چقدر عالی هستند و هرگونه شک و تردید را از خود دور کنید. علاقه‌مندی‌های فرزند خود را بشناسید و در مورد آن‌ها با او صحبت کنید یا به آن‌ها گوش دهید.