یزدفردا

فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

خیال نقش تو در کارگاه دیده کشیدم
به صورت تو نگاری ندیدم و نشنیدم

اگر چه در طلبت همعنان باد شمالم
به گرد سرو خرامان قامتت نرسیدم

امید در شب زلفت به روز عمر نبستم
طمع به دور دهانت ز کام دل ببریدم

به شوق چشمه نوشت چه قطره‌ها که فشاندم
ز لعل باده فروشت چه عشوه‌ها که خریدم

ز غمزه بر دل ریشم چه تیرها که گشادی
ز غصه بر سر کویت چه بارها که کشیدم

ز کوی یار بیار ای نسیم صبح غباری
که بوی خون دل ریش از آن تراب شنیدم

گناه چشم سیاه تو بود و گردن دلخواه
که من چو آهوی وحشی ز آدمی برمیدم

چو غنچه بر سرم از کوی او گذشت نسیمی
که پرده بر دل خونین به بوی او بدریدم

به خاک پای تو سوگند و نور دیده حافظ
که بی رخ تو فروغ از چراغ دیده ندیدم

شرح لغت: معنی لغتی برای این غزل وجود ندارد.

تفسیر عرفانی:‌

۱- درباره رسیدن به این نیت، تلاش و کوشش بسیار داشته اید و برای رسیدن به آن همگان یاری و مدد گرفته اید. اگر چه این کار خوبست ولی پافشاری بیش از حد اوضاع را خراب می کند و نیت را به تاخیر می اندازد. زیرا امکان دارد که نزدیکان از این سماجت بی اندازه شما رنجیده شوند و کار را مشکل تر سازند. پس بهتر است از نیروی عقل، صبر و حوصله کمک بگیرید.

۲- حضرت حافظ در بیت های پنجم تا هفتم می فرماید:

چه بسیار تیرهای ناز و کرشمه که بر دل مجروح من افکندی و بسی بار غم که در کوی تو به دوش دل کشیدم.

* ای باد خوش بامدادی، از کوی دوست گرد و غباری بیاور زیرا از خاک کوی دوست بوی خون دل های مجروح عاشقان به مشام می رسد.

تعبیر غزل:

سالهاست که در انجام نیتی تلاش بسیار می کنی و با سعی و کوشش فراوان تمام مشکلات را از سر راه برداشته ای و تمام هدفت رسیدن به آن مقصود است. مطمئن باش که عاقبت جوینده یابنده خواهد بود و تلاشهای تو نیز بی ثمر نخواهد ماند. پس هرگز امید خود را به فردایی بهتر از دست نده.