یزدفردا

راضيه حسينی: آمار صندوق بین المللی پول نشان میدهد ایران با نرخ بیکاری ۸.۹ درصدی در جایگاه ۱۷ جهان قرار گرفته و از ۶ کشور اروپایی نیز پایینتر است.

این آمار نشان داده است که مثلاً فنلاند و ایتالیا در جدول نزدیک به ایران هستند و نرخ بیکاری مشابه کشور ما دارند البته با یک تفاوت بسیار کوچک در کشور ما افرادی شاغل به حساب میآیند که حقوقشان را نه تنها در کشورهای دیگر، بلکه در مملکت خودشان هم باید با چشم مسلح پیدا کرد.

افراد با این درآمد در کشورهای دیگر اصلاً شاغل به حساب نمی آیند و نهایتاً در لیست پول توجیبی بگیران قرار میگیرند. البته اصلاً از پول توی جیبشان راضی نیستند و مدام درخواست مبلغ بیشتری دارند.

آنها هرگز تصور نمیکنند در دنیا کشوری وجود دارد که با این ،مبلغ کارگری را استخدام میکند و ساعتها از او کار میکشد و سر آخر هم با کلی منت حقوق وی را واریز میکند مطمئنیم این افراد پس از سفر به ایران دید متفاوتی نسبت به زندگی پیدا خواهند کرد. آنها هر روز صبح با اشتیاق از خواب بلند میشوند و مقابل آینه می ایستند.

لبخند میزنند و میگویند خوشحال باش تو لااقل از ایرانی ها خوش شانس تری پول توجیبی تو با حقوق اونا برابری میکنه به زندگی لبخند بزن و اینگونه میشود که ما ایرانیها لااقل باعث دلخوشی ساکنان کشورهای دیگر میشویم.

و اما میرسیم به مسئله بعدی بسیاری از جوانان حاضر به کار با این درآمد نیستند و گرنه آمار خیلی کمتر از اینها میشد. تصور کنید جوانی با حقوق زیر ده میلیون تومان شاغل به حساب بیاید این فرد به سرعت از آمار بیکارها خارج میشود، ولی عملاً با زمان بیکاری خود توفیری نمی کند.

هر چه قبلاً نمیتوانست بخرد الان هم نمیتواند اضافه بر این که کلی قسط هم باید پرداخت کند و دیگر از زمان بیکاری و استراحت هم خبری نیست خانواده هم انتظار دارند که با توجه به رفتن در لیست شاغلها باید به سرعت سروسامان بگیرد و به ليست متأهلها هم اضافه شود!

جوان ایرانی وقتی چنین چشم اندازی را میبیند ترجیح میدهد اصلا جزو آمار متقاضیان کار نباشد و عددی در محاسبات علمی آمار بیکاران به شمار نرود!

حالا با توجه به این شرایط به نظرتان باز هم در لیست نزدیک به فنلاند قرار داریم؟

به قول شاعر: دانه فلفل سیاه و خال مهرویان سیاه هر دو جان سوزند اما این کجا و آن کجا