یزدفردا

راضيه حسينی: برخی فکر میکنند منابع بانکها به چشمهای لایزال متصل و همینطور در حال جوشش است. بیچاره ها از کجا بیاورند؟ حتماً توقع دارید وامهای کم بهره و بلند مدتی که به کارکنان خودشان میدهند را محدود کنند؟ چطور این قدر متوقع هستید؟ این وام ها با سود ۴ درصد، مقادیر بالا، و بازپرداخت بلندمدت حق مسلم کارمندان است. اصلاً نباید به آن فکر کرد.

چطور دلتان میآید این حق کوچک و اندک را از کارمندان بگیرید؟ چطور دلتان میآید کاری کنید نتوانند خانه روی خانه بخرند؟ واقعاً که ما مردم زیاده خواه و پر توقعی هستیم.

چرا به جای نگاه به وامهای بانکیها برای اصلاح خودمان تلاش نمیکنیم؟ چرا از خودمان شروع نمیکنیم؟ اصلاً چه معنی دارد در این وضعیت بد اقتصادی بانک خرج ازدواج و فرزندآوری مردم را بدهد؟ یکی دیگر عاشق میشود بانک بیچاره باید تاوان بدهد؟ یکی دیگر تولید مثل میکند بانک بینوا باید هزینه آن را بدهد؟

به نظرمان از این به بعد قبل از ازدواج و فرزندآوری به بانکها سری بزنید. اگر آنها منابع کافی برای این کار داشتند اقدام کنید، اگر نه آن قدر منتظر بمانید تا منابع به دست آید البته میتوانید روی پای خودتان بایستید و بدون نیاز به وام جلو بروید، که احتمالاً به سرعت عقب نشینی خواهید کرد.

از آنجایی که هیچ کس نمیداند چه زمانی منابع کافی وجود خواهد داشت بهتر است زندگی خود را روی برنامه های پنج ده و بیست سال قرار دهید و چشم انداز ازدواج و فرزندآوری را تا جایی که میتوانید دور تصور کنید آن قدر دور که در افق محو شود. یک راه دیگر این است که کارمند بانک شوید در این حالت میتوانید از منابع ،کافی در زمان مناسب با سود کم استفاده کنید و دیگر نیازی به انتظار کشیدن ندارید هر طور شده سعی کنید در یک بانک استخدام شوید یا عاشق یک کارمند بانک شوید. فرزندان خود را هم تشویق کنید کارمند بانک شوند حتی اگر متوجه شدید ذوق و استعداد هنری بالایی دارند به هیچ وجه اهمیت ندهید.

حتی اگر فهمیدید از حساب و کتاب متنفرند به روی خودتان نیاورید فقط سعی کنید کارمند بانک شوند. فرزندتان پشت صف وام نمانده که هنر یادش برود هنوز طعم بی پولی یک هنرمند را نچشیده و نمیداند در این جامعه هنر مفت هم نمی ارزد.