یزدفردا

راضيه حسينی: همه شما جمله «فروش ویژه» را پشت ویترین مغازه ها دیده اید. وقتی انواع تخفیفات را با بزرگترین فونت پشت ویترین میزنند جماعتی مشتاق وارد مغازه میشوند.

به محض ورود، فروشنده میگوید فقط تعدادی از اجناس شامل تخفیف میشوند و به گوشه ای خلوت و تاریک اشاره میکند.

جمله «تحریم ها هیچ اثری روی ملت «ندارد هم دقیقاً مثل همین تخفیف هاست وارد معرکه که میشوی میبینی این جمله فقط تعداد تقریباً انگشت شماری از مردم است و باقی تحریم طوری رویشان اثر گذاشته که دیگر جزئی از خانواده شان مخصوص شده است. سر سفره کنارشان مینشیند صبح به صبح از خواب بیدارشان میکند و شب برایشان لالایی میخواند.

اما قبول داریم عده ای هستند که واقعاً تحریم ها روی شان هیچ اثری ندارند بلکه آنها روی تحریم ها اثر میگذارند. تحریم را در مشتشان میگیرند و نمیگذارند فرار کند هر طور که دلشان بخواهد از آن استفاده میکنند.

گاهی میگذارند وسط میدان و دورش می.گردند گاهی میگذارند گوشه ای و مخفیانه از کنارش رد می.شوند. خلاصه که حسابی با تحريم مشغول میشوند و هیچ وقت حوصله شان سر نمیرود. این عده همان جنسهای محدود مغازه اند.

همانها که دلیل تخفیف پنجاه درصدی می.شوند همانها که دلیل اثر نگذاشتن تحریم ها میشوند تا آنها هستند کسی به فقیرتر شدن مردم نگاه نمیکند کسی با این همه سال تحریم کاری ندارد.

تحریم ها هر چقدر برای طبقه متوسط لات و بزرگ باشند و قدرت فرستادنشان به اعماق خط فقر را داشته باشند، برای جماعت سه چهار درصدی شکلات اند و مثل قند و نبات شيرين.

این جماعت هر گز دلشان نمیآید تحریمها از میان ،برود، حتی اگر یازده درصد فقیرتر شدن مردم متوسط به بیست، سی و بلکه هم بالاتر برسد. متوسطی ها اگر عرضه دارند خودشان تلاش کنند و زندگیشان را نجات بدهند اگر هم نمیتوانند، عادت کنند که شبها با لالایی تحریمها بخوابند و رؤیاهای رنگی ببینند.

صبح به صبح هم به جماعتی تازه وارد که یازده درصد پایین تر از قبل آمدهاند سلام کنند و به آنها اطمینان دهند که به زودی عادت‌ خواهند کرد.