یزدفردا

به گزارش یزدفردا: دانشمندان موفق به کشف استراتژی‌های جدید تکثیر ویروس دنگی و صدها ویروس دیگر در میزبان‌های خود شده‌اند. این کشف می‌تواند به توسعه درمان‌ها و واکسن‌های ضدویروسی جدید کمک کند.

به‌گزارش وب‌سایت Phys، براساس تحقیقات مؤسسه تحقیقات پزشکی استاورز (Stowers)، ویروس دنگی و صدها ویروس دیگر از کدون‌هایی (Codons) با کارایی کمتر برای تولید پروتئین‌های خود در میزبان‌های انسانی و پشه‌ها استفاده می‌کنند. این کشف توسط محقق پیش‌دکتری، «لوسیانا کاستلانوف»، تحت نظارت دکتر «آریل بازینی» (Ariel A Bazzini) انجام گرفته و به‌صورت مقاله‌ای در مجله Molecular Systems Biology منتشر شده است.

کشف قوانین اساسی عفونت ویروس دنگی در پشه‌ها و انسان‌ها

کدون‌ها توالی‌هایی از سه نوکلئوتید هستند که به‌عنوان «کلمات» کد ژنتیکی شناخته می‌شوند و به ساخت پروتئین‌ها کمک می‌کنند. محققان دریافتند ویروس دنگی از کدون‌هایی استفاده می‌کند که در میزبان‌های انسانی و پشه‌ها کارآمدی کمتری دارند. این استراتژی ممکن است به ویروس کمک کند از پاسخ‌های ضدویروسی میزبان فرار کند.

تحقیقات نشان داد ویروس دنگی و بسیاری از ویروس‌های دیگر، مانند HIV و SARS-CoV-2، از کدون‌های ناکارآمدتری نسبت به میزبان‌های خود استفاده می‌کنند. این مسئله می‌تواند نشان‌دهنده‌ تکامل ویروس‌ها به‌سمت استفاده از منابع سلولی میزبان به نفع خود باشد. این کشف نه‌تنها به درک بهتر تکامل ویروس‌ها کمک می‌کند، بلکه نشان می‌دهد چگونه رابطه ویروس و میزبان طی زمان تغییر می‌کند.

کاستلانوف می‌گوید این تحقیقات می‌تواند به فهم بهتر مکانیسم‌هایی که ویروس‌ها با کمک آن‌ها از کدون‌های ناکارآمد استفاده می‌کنند و مولکول‌هایی کمک کند که ویروس‌ها ممکن است برای دستیابی به کنترل آن‌ها را دستکاری کنند.

براساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها، موارد عفونت دنگی در آمریکا 2 برابر شده و خطر عفونت در ایالات متحده افزایش یافته است. با گسترش پشه‌ها به مناطق وسیع‌تر و جهانی‌تر، نیاز به اقدامات جدی برای مقابله با ویروس دنگی و دیگر عفونت‌های ویروسی قابل‌انتقال توسط پشه‌ها وجود دارد.

دکتر بازینی گفت: «حالا که می‌دانیم ویروس دنگی و دیگر ویروس‌ها چگونه به سلول‌های ما حمله می‌کنند، سرنخ‌هایی برای چگونگی جلوگیری از این بیماری‌های کشنده در اختیار داریم.» این تحقیقات نشان می‌دهد که درک بهتر نحوه‌ عفونت ویروس‌ها می‌تواند به پیشرفت درمان‌های جدید و مؤثر ضدویروسی کمک کند.