یزدفردا
پایگاه خبری و تحلیلی
پیشنهاد‌های بازیگری به مجری معروف نجم‌الدین شریعتی
یزدفردا: ماه محرم از راه رسید و فصل جدیدی از «حسینیه معلی» به آنتن شبکه سه سیما رسید. در کنار اتفاقات جالب، به زبان‌های مختلف این برنامه ترجمه و همزمان در پخش ایران به آنتن شبکه‌های خارجی هم رسید.
به گزارش یزدفردا: با تغییراتی که در میز ذاکران و مداحان اتفاق افتاده، محمدرضا طاهری در سری جدید حضور دارند. سیدرضا نریمانی و نزار قطری هم که از فصل گذشته در «حسینیه معلی» ماندگار شدند و مهدی رسولی بعد از یک فصل غیبت دوباره به این برنامه برگشت. حجت‌الاسلام مصطفی کرمی هم بعد از یک تجربه حضور در «حسینیه معلی» یک بار دیگر در ایام محرم کنار دیگر مداحان میز ذاکران حضور پیدا می‌کند.
در میان همه تغییرات، نجم‌الدین شریعتی به عنوان مجری در این برنامه، ماندگار شد. همان آقای آرامش تلویزیون که برای اولین بار در «نیم‌رخ» به عنوان مجری دیده شد. در ادامه حضورش به‌عنوان مجری در برنامه «زلال احکام» که پاسخ به مشکلات شرعی مردم بود با سبک خاص گفتاری مورد توجه قرار گرفت که اوج شهرت وی به‌خاطر برنامه «سمت خدا» بود. از زمانی که مجری‌گری «سمت‌خدا» را عهده‌دار شد کار هیچ شبکه دیگری را قبول نکرده است.
به کم‌گویی و گزیده‌گویی، اعتقاد دارد و در حال حاضر همه دغدغه‌اش سمت خداست. حتی حضورش در برنامه‌های دیگر هم روی رفتار همیشگی‌اش تأثیر نگذاشته و هنوز می‌توانیم او را «آقای آرام» تلویزیون بنامیم. در جریان گفتگو این آرامش به‌چشم می‌آید و البته در بخش‌هایی هم صراحت چاشنی کلام "نجم‌الدین شریعتی" می‌شود. مشروح این گفتگو در ادامه آمده است:
در حوزه برنامه‌سازی مذهبی توجه به خلاقیت و نوآوری یک ضرورت است
بگذارید گفتگو را از «حسینیه معلی» آغاز کنیم؛ نکته‌ای که همیشه در مورد برنامه‌های مذهبی و دینی بحث می‌شود عبور از کلیشه‌هاست. اتفاقی که برای «حسینیه معلی» افتاد و از برنامه‌های معمول مداحی و دینی فاصله گرفت و به تعبیرِ برخی از کارشناسان، خلاقیت را چاشنی کار کرد. یا به تعبیری دیگر سر نترس بعضی از عوامل این برنامه این امکان را فراهم کرد. از تجربه اجرایتان در «حسینیه معلی» بگویید و اینکه نگاه‌تان به خلاقیت و نوآوری در ساخت برنامه‌های مذهبی تلویزیون چیست؟
اساساً در رسانه خلاقیت حرف اول را می‌زند و رسانه‌ها مدام در حال رقابت با هم هستند و اگر کار بدیع نکنی طبیعتاً در دنیای رسانه عقب می‌افتی! و چه بسا مدام برخی برنامه‌ها در حال رقابت با خودشان هستند. مثلاً نمونه واضح، «سمت خدا» باشد؛ شاید به لحاظ فرم، نوآوری نداشته باشیم و به اقتضای شرایط راه خودش می‌رود، اما در حوزه محتوا ما مدام مجبوریم که با نوآوری و مطرح کردن حرف‌های نو مخاطب‌مان را حفظ کنیم؛ لذا در چینش کارشناسان‌مان این نکته را لحاظ کردیم.
در حوزه برنامه‌سازی مذهبی توجه به خلاقیت و نوآوری یک ضرورت است که امروز نیرو‌های جوان و خوش‌فکری در پشتِ ساخت این برنامه‌ها هستند و در «حسینیه معلی» خوشبختانه این اتفاق افتاده است. پخش این برنامه در سال گذشته یک اتفاق خوب و مبارکی بود و میدانِ ساخت برنامه‌سازی خاص و توأم با اندیشه نو و خلاقانه را در عرصه کار‌های مذهبی هموار کرد.
امسال دوستان ما در «حسینیه معلی» با آزمون و خطایی که در فصل‌های گذشته گذراندند، خوش‌فکرتر و با برنامه‌تر پا به عرصه ساخت این برنامه گذاشتند. وقتی من به عنوان مجری دعوت شدم و به دوستان پیوستم حسّ و حال خوبی داشتم. احساس کردم که «حسینیه معلی» می‌تواند یک تجربه خوبی برای من در حوزه فعالیت این سال‌هایم باشد. در واقع یک حاضری هم ما برای امام حسین (ع) بزنیم و این خودش نکته ارزشمندی است.
استقبال مخاطبین، درنظر گرفتن دیدگاه‌هایشان در فصل‌های گذشته توانست «حسینیه معلی» امسال را متفاوت‌تر از گذشته کند و استقبال خوبی هم که اتفاق افتاده این نکته را نشان می‌دهد. مهمتر از همه امیدوارم که امام حسین (ع) این تلاش‌ها و قدم‌ها را ببینند.
از تجربه‌تان در «حسینیه معلی» پرسیدم دلیل داشت. چرا که شما سال‌ها با روحانیون معظم و کارشناسان مذهبی معارفی در برنامه «سمت خدا» و برنامه‌های دیگر گفتگو داشتید و بیشتر شنونده بودید و در این سال‌ها بیشتر با این قشر گفتگو کردید و شناخت خوبی در این حوزه دارید. اما مداحان یک طیف دیگری هستند تجربه‌ای که با مداحان داشتید چطور بود؟
خیلی تجربه جالبی بود. این‌ها را من از هم جدا نمی‌بینم، چون فضای هیئت اساساً همین شکل است. یعنی شما یک بخش منبر و سخنرانی دارید و بعد هم مداحی دارید و شاید «سمت خدا» همان بخش منبرش بود و اینجا بخش پایانی هیئت که مداحی است.
خدا را شکر اتفاقات خوبی را شاهد بودم؛ با سیدمجید بنی‌فاطمه سال‌ها رفاقتی دارم و صفای بی‌نظیر عبدالرضا هلالی و مهدی رسولی فضا را دوست‌داشتنی کرده بود.
میثم مطیعی که سال گذشته در برنامه به عنوان میزبان حضور داشت تسلطش بر مباحث تاریخی، دقت نظر در مقتل و نوای گرم او خیلی به برنامه کمک کرد. سابقه آشنایی من با این مداحان بزرگ و عزیز باعث شد تا اجرای راحتی در «حسینیه معلی» داشته باشم. ضمن اینکه با این فضا غریبه نیستم و این خودش به من خیلی کمک می‌کرد. اعتقاد دارم اینجا یک هیئتی است که با «سمت خدا» شروع می‌شود و با «حسینیه معلی» به پایان می‌رسد.
یک نکته در مورد «حسینیه معلی» به عنوان پیشنهاد مطرح می‌کنند و می‌گویند که «حسینیه معلی» می‌تواند در آموزش و پرورش مداحی که خیلی علاقه‌مند دارد مؤثر باشد. در این مسیر چطور قدم برداشته و یا باید قدم بردارد که آموزش و پرورش مداحی را جا بیندازد؛ بعضی‌ها اشتباهی و انحرافی در این مسیر قدم بر می‌دارند و آموزش می‌دهند و متأسفانه یک نگاه کاسبکارانه به حوزه مداحی دارند. نظر شما در این باره چیست؟
من متخصص حوزه مداحی نیستم و شاید این اولین ارتباط جدّی و تنگاتنگم با فضای مداحی باشد. اما آنچه مسلم است ما در «حسینیه معلی» دنبال نشان دادن استعداد‌ها بودیم؛ استعداد‌هایی بودند که البته این برنامه فراتر از این‌ها عمل کرد. شاید دنبال به تصویر کشیدن یک هیئت اصیل بودیم و آیین‌هایی که در جای جای کشور ما برپا می‌شود و اتفاق می‌افتد؛ آیین‌هایی که گره خورده با نام سید الشهداء و عزاداری که ریشه بسیار کهن و قدیمی دارد.
من خودم بی‌اطلاع بودم و نمی‌دانستم هر جایی از این کشور متناسب با زیست بومش یک نوع خاص عزاداری دارد و این خیلی برای من جذاب بود؛ این اتفاق را ما در «حسینیه معلی» شاهد هستیم. من موافق این پیشنهادم، چون احساس می‌کنم خیلی از استعداد‌ها هستند که باید هوشمندانه و هدفمند پرورش پیدا کنند و برسند به جایی که درست و اصولی است.
شاید هم باشد، اما اگر هست من بی‌اطلاع هستم و این بی‌اطلاعی من به نوعی ضعف به حساب می‌آید؛ بنابراین معلوم است که در این عرصه درست کار نشده و امیدوارم آن‌هایی که دست‌اندرکارند در این مسیر قدم مهم و مؤثری بردارند.
می‌دانید که اصالت هیئت‌های ما به زمان چارپایه‌خوانی آقای ناظم و حتی قبل‌تر از آن و هیات‌های سنتی که در جای جای کشورمان داشتیم، برمی‌گردد. مثلاً در همین تهران در منطقه بازار تهران چه هیئت‌هایی که اگر آدمی به شکل و شمایل‌شان نگاه می‌کند حالش خوب می‌شود.
اگر ما بتوانیم این اصالت‌ها را احیاء، بازخوانی و بازسازی کنیم؛ به نظر من اتفاق خوبی برای مجالس و روضه‌های ما خواهد افتاد و جوانان و نوجوان‌تر‌ها را دعوت کنیم بیایند و شخصیت‌شان در فضای هیئت‌ها شکل بگیرد.
نام امام حسین (ع) و اساساً هیئت، روضه و محرم خیلی ظرفیت دارد و ما نباید از این ظرفیت غافل شویم. یعنی شما یک کتاب راجع به امام حسین (ع) می‌خوانید حال دلتان عوض می‌شود. امام حسین (ع) یک مدرسه و یک کارگاه خودسازی است. امام حسین (ع) یک راه میانبر برای آدم شدن ما است.
امام حسین (ع) یک نعمتی است که خدا در اختیار ما گذاشته است. شما ببینید در کربلا در ماجرای اربعین چه خبر است و چه اتفاقی می‌افتد؟ عالم به سمت امام حسین (ع) حرکت می‌کند؛ من یک وقتی در یکی از پست‌های اینستاگرامم در ایام اربعین نوشتم که هرکسی کو دور ماند از اصل خویش باز جوید روزگار وصل خویش. خود به خود تو به سمت امام (ع) حرکت می‌کنی، چون ریشه است، چون امام (ع) آن منِ کامل و آن منِ تکامل‌یافته توست.
هنوز هم به شما پیشنهاد بازیگری می‌شود؟ موضوع دستمزد هم نکته دیگری بود که درباره شما مطرح می‌شد که بودجه کار‌های شما پایین است؛ آیا این نکات صحت دارد و اینکه پیشنهادات مربوط به استیج‌های بیرونی و پلتفرم‌ها را که برای اجرا نپذیرفتید؟
هنوز که هنوز است پیشنهاد بازیگری می‌شود. اما در مورد بودجه پایین، نپذیرفتن دعوت استیج‌ها و پلتفرم‌ها باید بگویم واقعاً به همین دعا و به همین نگاه که گفتم دلخوشم و مطمئن هستم که اهل‌بیت تمام جا‌های خالی را خودشان پُر می‌کنند. به این باور دارم و مطمئناً این نکته را به همه شنونده‌ها، بیننده‌ها و مخاطبین شما بگویم که ذره‌ای در این راستا تردید نکنند که حضرات ائمه معصومین حواس‌شان به ما هست.
این را از روی شکم سیری و یا به سبکِ بعضی‌ها می‌گویند که شما خیلی پشتتان گرم است نمی‌گویم. خیلی وقت‌ها من این اتفاق را به عینه تجربه کردم و همیشه گفتم، شما از حال و روز ما خبر دارید. نه الزاماً بحث معیشت و زندگی این روز‌های ما، بلکه حال دل‌مان و تمام نقص‌ها و کم و کسری‌ها را پُر کنند و این اتفاق می‌افتد.