یزدفردا
پایگاه خبری و تحلیلی
صباغیان و رائفی پور دولبه یک قیچی هستند در حال چیدن تفکر قالیبافی
به چند دلیل این روزها صباغیان و رائفی‌پور دو لبه یک قیچی شدند البته شاید ناخواسته ولی بجا. اول مطلب را با سوالات زیر شروع کنیم:
رائفی پور از اثر بیان کلام خودش در برنامه زنده حتما مطلع است پس چرا میگوید؟ آن هم با ادبیاتی زیرکانه؟!!
صباغیان هم از اثر کلام‌خودش در صحن مجلس مطلع هست پس چرا میگوید؟ و آن هم با ادبیاتی سیاستمدارانه؟!!
پاسخ:
اولا
ادبیات هر دو عزیز، تحریک کننده #رسانه است تا پای کار شفافیت در آستانه انتخابات مجلس بیایند.
ثانیا
هیچ کدام ناروا نمیگویند، هر دو شفافیت در این موضوع را با نگاهی متفاوت خواسته اند؟
ثالثا
جاری سازی سیاست شفاف کردن مجلس هدف پنهان است.
نکته قابل تحمل
شجاعت بیان این موضوع توسط صباغیان در صحن مجلس،
یعنی
شنیده شدن مطالبه رائفی‌پور در صحن مجلس
یعنی
ادامه‌دار کردن جریان شفافیت و مطالبه بحق آن
سایر موارد اساسی ناشفاف
وضعیت ارسال مستندات اقای رائفی‌پور از این موضوع به شورای نگهبان قبل از این چگونه است؟ مشخص شدن آن و احیانا عدم ارسال یا ارسال مستندات اقای رائفی‌پور به شورای نگهبان، متقن و یا عدم متقن بودن آن
و بعلاوه مطرح شدن آن
پس از اعلام صلاحیتهای شورای‌نگهبان ، هم نقاط ناشفاف دیگرند؟
برسیم به نتیجه
کلیت، مواجه هستیم با مطالبه‌ای از طرف نماینده مجلسی چون صباغیان، که خود سالها موافق علنی و دنبال کننده جریان شفافیت و حفظ جایگاه مجلس بوده و از طرفی مطالبه هدفدار رائفی پور از شفافیت و مجلسی در شان ملت.
این جنگ ظاهری، هماهنگی خواسته یا ناخواسته جریانی دارد هر دو در جریان شفافیتند و موجب افزایش توان و جایگاه مجلس.
دادستان ورود بکند و مسئله روشن شود فارغ از هر نتیجه‌ای، شفافیت رخ داده جایگاه مجلس حفظ شده است.
نکته پایانی
آیا این مدل استراتژی منجر به هم‌افزایی و افزایش قدرت و اثر جریان‌شفافیت میشود؟ آیا این دو لبه قیچی با هماهنگی بیشتر، توان چیدن را به جریان شفافیت میدهند؟
و اما دو هدیه از نهج‌البلاغه به این دو عزیز؛ حضرت امیر فرمودند:
داوری با گمان بر افراد مورد اطمینان، دور از عدالت است(حکمت ۲۲۰)
شایسته نیست به سخنی كه از دهان كسی خارج شد، گمان بد ببری، چرا كه برای آن برداشت نیكویی نیز میتوان داشت(حکمت ۳۶۰).
محمد مهدی علیزاده فلاح