یزدفردا

پیش به سوی جشنواره دوم

تمایل داشتم زودتر از اینها درباره جشنواره بنویسم .

 اما فضای ملتهبی که علیه داوری و داوران ایجاد گردید کمی مرا در تصمیم اولیه مردد ساخت و تلاش نمودم تا با تاملی در دیدگهای موافقان و منتقدین نکاتی را به رشته تحریر درآورم . 

 يك:شخصا تاکنون جشنواره ای را ندیدم که بدون حاشیه و اما و اگر به فرجام رسد . کیفیت برگزاری و داوری ها همواره محل مناقشه و بحث بوده است .

 در رقابت یکی می برد و دیگری می بازد . طبیعت بشر هم این است که همواره خود را محق می داند . کمتر بازنده ایست که به آسانی با باخت کنار بیاید و خود را شایسته و برنده ها را در حدی کمتر از خود نداند . بنابراین نباید برخی واکنشها دلی را بیازارد و برگزارکنندگان خوش فکر جشنواره را از برنامه های آینده منصرف سازد .

دو: با این وجود نقد داوری بی تردید کمک شایانی به پربارتر شدن ادوار آتی جشنواره خواهد نمود . کاری که به نقد کشیده نشود به رکود و روزمرگی مبتلا می گردد . البته از نظر دور نباید داشت که نقد باید منصفانه ، علمی و جامع الاطراف باشد . هر چند هر نوع نقدی را باید پذیرا شد و ارزشمند دانست بی آن که به نیت نگارنده و گوینده آن نظر کرد .

سه: نقدهای وارد بر داوری جشنواره را به دو بخش می توان تقسیم کرد : یکی فرآیند داوری و دیگری دیدگاه داوران . مهم ترین نقد به فرآیند داوری ، عدم گزینش اولیه و روبرو ساختن داوران با حجم زیادی وبلاگ در مدتی کم است . گزینش اولیه جر لاینفک هر داوری منصفانه و توام با دقت نظر است . موضوع دیگر تعداد محدود داوران و تفکیک داوری حوزه های مختلف می باشد که باعث گردیده مثلا حوزه سیاسی - اجتماعی توسط دو داور داوری شود . معمولا در داوری رای گیری ملاک انتخاب برترین هاست .

 بی تردید رای گیری زوج دو نفره ناممکن و محدودیت دیدگاههای دو نفر داور موجب سلیقه ای شدن داوریها می گردد و از برخورد تنوع سلایق و بالتبع انتخابهای متفاوت جلوگیری می کند . اتفاقی که در داوری ها به وضوح دیده می شود . استفاده از زبان انگلیسی سبب انتخاب سه وبلاگ بدون در نظر گرفتن سایر ویژگی هایی که به عنوان ملاکهای داوری از آن نام برده شده گردیده است .

 زیرا سلیقه جمع محدود داوران برای این ویژگی ، امتیازی ویژه قائل است در حالی که از ملاکهای شرکت در جشنواره و ورود به مسابقه ، بهره مندی وبلاگ از زبان فارسی می باشد . از سویی دیگر ترکیب داوران منتخب - با تمام احترامی که برای آنها قائلم - می توانست جامع تر از جمع موجود باشد . جای خالی اساتیدی چون دکتر شکرخواه ، سلطانی فر ، گرانپایه ، بیات ، صدیقی ، توکلی و ... که حضور آنها می توانست به قوام تصمیم گیریها یاری رساند به روشنی در داوریها دیده می شود . داوران با ملاکهای مورد علاقه خود داوری کرده اند نه با معیارهای رسانه ای و حرفه ای. غلظت سیاست زدگی هم گاهی در برخی انتخابها به روشنی پیداست . حضور افراد مجرب تر و آکادمیک می توانست در کنار نگاه به روز و خلاقانه داوران موجود ، قضاوتی جامع تر و کم حاشیه تر را رقم زند .

چهار: درباره محتوای داوریها دیگران گفته اند . درباره فرآیند داوری که بر محتوای قضاوت ها هم تاثیر بسزایی گذاشته بود کوتاه بودن زمان داوری بود که داوری ها را شتابزده کرده بود . نمونه هایی روشن از این شتابزدگی را می توان در رای های انشا شده دید . پیوندهای درون متنی به عنوان نقطه قوت یکی از وبلاگهای منخب قلمداد شده بود در حالی که در تمام یادداشتهای وبلاگ تعداد پیوندهای درون متنی از عدد انگشتان دو دست تجاوز نمی کرد . از این نمونه ها بسیار است . با این همه نمی توان از کوششهای داوران و به ویژه دو مدرس کارگاه به آسانی گذشت .

 بی تردید حضور حرفه ای ها در یزد به توان افزایی بلاگرها و ایجاد افقهای نو در فعالیتهای رسانه ای و وبلاگی کمک شایانی خواهد نمود . برای من که جشنواره فواید بسزایی داشت . به روزتر بودم . با دوستان تازه ای آشنا شدم . با قابلیتی به نام فتوبلاگ برای معرفی میراث فرهنگی آشنا شدم و همین روزها کاری خواهم کرد . پادکست را بهتر شناختم و برای این قابلیت رسانه هم برنامه هایی در ذهنم ایجاد شد . دست همه درد نکند . پیش به سوی جشنواره دوم .

 نوشته هاي بي سرنوشت

يزدفردا