یزدفردا
پایگاه خبری و تحلیلیزمان : 12 Bahman 1387 - 23:36
شناسه : 15107
بازدید : 3740
مزه خدمت به مردم ( قسمت 5)
حجت الاسلام حمیدرضا مطهریان : ادامه هشتمين اثر از آثار آن است که در باره پاداشهاي آن است و در رواياتي از اهل بيت عصصمت وطهارت (ع)بيان شده که ادامه آن تقديم مي گردد باشد که مسؤولين محترم وهمه کساني که مردم ولي نعمتانشان هستند به کار بندندانشاءالله:
امام جعفر صادق (ع) مى فرمايد ...من خدمت رسانى و نيکوکارى را مانند نامش نيکو و زيبا يافتم، هيچ چيز برتر از نيکوکارى نيست مگر پاداش آن (که خدا به نيکوکار مى دهد چنان نيست که هر که دوست داشته باشد به مردم خوبى کند، موفق بشود و انجام دهد و چنين نيست که هر کسى رغبت به آن داشته باشد، توان انجام آن را بيابد. و نه هر که قدرت بر نيکوکارى دارد، فرصت و توفيق آن را نيز به دست آورد، بلکه هر گاه رغبت و توانايى و فرصت و توفيق همه باهم فراهم شود، آن گاه است که خوشبختى و کمال سعادت حاصل شود هم براى آنکه طالب نيکوکارى است و هم براى بهره مند».
پيامبر خدا (ص): دَخَلَ عبدٌ الجَنَّة بِغُصنٍ مِن شَوْکٍ کانَ علَى طَريقِ المسلمينَ فَأماطَهُ عَنْهُ؛ بنده اى به سبب برداشتن شاخه خارى از سر راه مسلمانان به بهشت رفت. با دقت در اين حديث ببينيم چقدر مي توانيم موانع ريز ودر شت را از سر راه مردم در ادارات برداريم وچقدر به بهشت نزديک شويم.
على بن جعفر گويد: حضرت ابوالحسن مى فرمايد: من أتاه أخوه المُؤمِن في حاجةٍ فإنّما هي رحمةٌ من الله تبارک و تعالى ساقها إليه... هر که برادر مومنش براى حل مشکلى نزدش بيايد تنها و تنها رحمتى است از ناحيه خدا که به سويش روانه کرده است.
اسماعيل بن عمار صيرفى به امام صادق (ع) عرض مى کند: فدايت شوم، آيا مؤمن رحمت به حساب مى آيد براى مؤمن؟
حضرت فرمود: آرى،
پرسيد: چگونه؟
حضرت فرمود: هر مؤمنى که برادر نيازمندش براى رفع مشکلى نزدش بيايد، او تنها رحمتى است از جانب خدا که به سويش سوق داده و برايش سبب سازى کرده است. پس اگر حاجتش را روا کند به خوبى از رحمت استقبال کرده است. و اگر - با اينکه توانايى حل مشکل را دارد - او را برگرداند، رحمتى از خداى (عزّوجلّ) را از خود رد کرده است.مان رحمتى که خداى (عزّوجلّ) به سويش کشانده و درِ خانه اش رسانده بود. و خداى (عزّوجلّ) اين رحمت را ذخيره کند تا روز قيامت براى آن کسى که حاجت او رد شدده است تا درباره مالکيت آن تصميم بگيرد. اگر خواهد آن را به خود برگرداند و اگر خواهد به ديگرى رساند. چون روز قيامت او در رحمت خدا تصميم گيرنده باشد - زيرا اختيارش به دست او سپرده شده است. اى اسماعيل، به نظر تو آن را به که برمى گرداند؟ گفتم: گمان ندارم آن را از خويش برگرداند. فرمود: گمان مدار بلکه يقين بدار که آن رحمت را هرگز از خود برنگرداند.
مشابه اين حديث از امام حسين (ع) هم نقل شده که قبلا گذشت. حسن پسر شمون مى گويد: «نامه اى را که امام جواد(ع) با دست خطّ خود به على بن مهزيار نوشته بود خواندم، چنين بود: به نام خداوند بخشنده مهربان «اى على بن مهزيار! خداوند بهترين پاداش را به تو عنايت کند! منزلت را در بهشت قرار دهد، تو را در دنيا و آخرت خوار نکند و با ما محشور گرداند! اى على! تو را در خير خواهى، مسلمانى، فرمان بردارى از خداوند، احترام به ديگران، انجام وظايف دينى، آزمايش کردم، و تو را پسنديدم. اگر بگويم مانند تو را نديده ام حتماً راست گفته ام. خداوند جايگاه تو را در بهشت برين قرار دهد. اى على! در سرما و گرما. در شب و روز، خدمت تو براى ما مخفى نيست. از خداوند مسألت دارم روز رستاخيز تو را آن چنان مشمول رحمت خود قرار دهد که مورد غبطه ديگران باشى! خداوند دعا را مستجاب مى کند».
قال رسول الله (ص): الخَلقُ عِيالُ الله فَأحبُّ الخَلقِ إلى الله مَن نَفَعَ عِيالَ الله و أدخلَ على أهلِ بَيتٍ سُروراً؛ آفريدگان، عيال خدا هستند پس محبوب ترين مردم نزد خدا کسى است که به عيال خدا سودى رساند و خانواده اى را شادمان سازد.
امام على (ع): المَعروفُ کَنزٌ مِن أفضَلِ الکُنوزِ، و زَرعٌ مِن أَنمَى الزّرعِ، فلا تَزهَدُوا فيه و لا تَمَلُّوا؛ خوبى و خدمت گنجى است از بهترين گنج ها، و کشتزارى است از پر رويش ترين کشتها، پس نسبت به آن بى رغبت، خسته و ناراحت نشويد.
امام صادق (ع): ...والمَعْروفُ واجِبٌ على کُلِّ أحَدٍ بِقَلْبِهِ وَ لِسانِهِ وَ يَدِهِ، فَمَنْ لَمْ يقدِر علَى اصْطِناعِ المعروفِ بِيَدِه، فَبِقَلْبِهِ، فَمَن لم يَقْدِر علَيه بِلسانِه فَلْيَنْوِهِ بِقَلْبِهِ؛ بر هر کس واجب است که با دل و دست و زبان، نيکوکارى و خدمت کند، پس هر که از دستش کارى ساخته نيست، با دل و زبانش. هر که با زبانش هم نمى تواند خدمتى کند پس با رأى و تصميمش وحتي امضاء خود.
در نهج البلاغه چنين آمده است: لا يَستْقيمُ قَضاءُ الحوائِجِ إلاّ بثَلاثٍ: ِاسْتصغارِها لِتَعْظُمَ، و بِاسْتِکْتامِهَا لِتَظْهَرَ، وَ بِتَعْجِيلِها لِتَهْنَأَ؛ برآوردن حوايج راست نيايد و درست نشود مگر به سه شرط: 1.کوچک شمردن آن، تا بزرگ شود؛ 2.پنهان داشتن آن تا آشکار گردد؛ 3.شتاب در انجام آن تا گوارا و مسرّت بخش شود. اين نکات در خدمت رسانى بسيار حائز اهميت است، اگر براى خدا خدمت مان را ناچيز به حساب آوريم، همچنين با ريا در بوق و کرنا و صدا راه نيندازيم خداوند خودش، در دنيا و آخرت آن را آشکار و بزرگ جلوه مى دهد. بخش آخر فرمايش امير المؤمنين اگر عمل شود، سبب تلف نشدن وقت ارباب رجوع و گرفتاران، جلوگيرى از سرگردانى و به امروز و فردا انداختن کارها ودر نتيجه پيشگرى از انباشته شدن و تراکم کارها و همچنين مانع دلسردى و نارضايى مردم مى شود.
اين مطالب باز هم ادامه دارد که انشاء الله در روزهاي آينده تقديم خواهم نمود.
منبع :
یزدفردا
یزدفردا