یزدفردا
پایگاه خبری و تحلیلیزمان : 04 Bahman 1387 - 19:30
شناسه : 14957
بازدید : 5382
خطر تحريف عاشورا كمتر از خطر تحريف قرآن نيست
انعکاس مطبوعات استان یزد در یزدفردا -هفته نامه آیینه یزد -آيينه شماره 114
یزدفردا -رضا سلطانزاده -مدیر مسئول آیینه یزد :محرم يادآور حماسه ايست عاشقانه و عارفانه كه مبارزه انسانهايي در اوج پاكي و صفا و ايمان و يقين را با افرادي پليد و ناپاك، خونخوار و قسي القلب نشان مي‌دهد از يك سو شهامت و شجاعت و وفا و ايثار و شهادت را بيان مي‌كند و از طرفي ديگر بي وفايي، ناجوانمردي، زبوني و پستي را رقم مي‌زند كه در هر دو حالت درسي و درهر صورت پندي است.
در يك كلاس معلمينش حضرت حسين بن علي(ع) حضرت ابوالفضل(ع)، حضرت زينب(س) و نهايتاً 72 تن از ياران با وفا و در كلاس ديگر شمر، يزيد، ابن زياد و هزاران منافق و دور از انسانيت و وجدان و عاطفه.
در كلاس درس حسين شعله‌هاي عشق و ايمان ساطع مي‌شود كه با گذشت قرن‌ها هنوز قلبها به خاطرش مي‌طپد و آتش محبت و دوستيش شعله ورتر مي‌گردد و ارادتمندانش روز به روز بيشتر و بيشتر مي‌شوند و به يادش و به خاطر مظلوميت نقش ارزنده اش و شهادت عارفانه اش در جاودانه ساختن وحدانيت حضرت حق و رسالت حضرت محمد(ص) و امامت حضرت علي بن ابي طالب (ع)و در نهايت اهتزاز پرچم لا اله الا... در سراسر جهان اشك‌ها جاري مي‌شود مجالس عزا بر پا مي‌گردد و گستره پيامش همه آزادگان جهان را فرا مي‌گيرد.
بزرگان دنيا بر اين باورند كه مكتب حسين بن علي(ع) عالي ترين مكاتب انسان سازي است كه در همه اعصار و قرون كارساز مي‌باشد.
در كلاس ديگر نفرت، انزجار، حق كشي و خونخواري را به ياد مي‌آورد و نفرين‌ها و لعنت‌ها را در پي دارد ونمونه بارز آن نيز هم اكنون جنايات اسرائيل و صهيونيست غاصب از دست آموزان مكتب يزيدي را در سرزمين فلسطين و غزه مي‌بينيم و مقاومت دلير مردان و مادران و پدران و شهادت مظلومانه كودكان و بي پناهان را شاهديم.
-وظيفه روحانيت، گويندگان، مسئولان امر، نويسندگان اين است كه به مردم بگويند هرگاه در هر جامعه‌اي ريا، ظاهرسازي، چاپلوسي، تبعيض‌هاي مشمئز كننده و كشنده و اختلاف طبقاتي رواج بيابد نشان آن است كه آن جامعه نتوانسته است منطق عاشواريي را پياده كند.
-در بر پايي جلسات بايد زمينه هايي فراهم شود كه عموم مردم علاوه بر آشنايي با پيام حسين(ع) و عاشورا، به شخصيت بزرگ زينب(س) پي ببرند چون اعتقاد بر اين است كه اگر نهضت حسيني را به دو بخش تقسيم كنيم نيمي از آن تا بعدازظهر عاشوراي سال 60 هجري و نيمي ديگر متعلق به افشاگري‌هاي زينب، ايراد خطابه‌ها و همگامي و همراهي و قافله سالاري پيام آور كربلا حضرت زينب و كاروان اسراست.
-آنگاه كه مي‌دانيم فلسفه قيام حسين، احياء دين اصلاح امور، مبارزه با ظلم و زير بار ستم نرفتن و در يك كلام اجراي عدالت است بايد توجه داشت كساني كه مي‌توانند مسئوليت ترويج اين فرهنگ را به عهده بگيرند كه علاوه بر اطلاعات كافي و لازم و دانش مناسب خود عامل به آن باشند.
- گروهي مي‌تواند خود را منتسب و يا از جمله ترويج كنندگان فلسفه قيام عاشورائيان بداند كه علاوه بر مبارزه با خرافه پرستي از اعتقادات مردم در زندگي شخصي، خانوادگي و گروهي، حزبي سوء استفاده نكند.
-از جمله اموري كه اثرات خوبي در جامعه به جا نخواهد گذاشت دعوت از مداحان و گويندگاني است كه در هر روز چندين جلسه سخنراني و مداحي مي‌كنند و تا مدتها مردم از وجوه دريافتي آنان كه در مواردي هم شايد شايعه وهم غيرقابل قبول و يا حتي باور كردني نيست سخن مي‌گويند.
گرچه تنها يك طبقه ويا يك گروه نمي‌توانند در اصلاح اين امر كوشش نمايند اما بايد اذعان نمود كه روحانيت آگاه و مسئول بايد سردمدار و پيش قدم در تصحيح اين روش باشد.
«روايات در باب گريستن يك مفهوم دارد و يك مقصود. مفهوم آن روشن است و همان است كه از ظاهر روايات به دست مي‌آيد. اما مقصود از آن اعلام همبستگي با امام حسين(ع) است. و بيزاري از قاتلان آن حضرت. در واقع گريه حربه براي اعلام مخالفت با دشمنان امام است و دهن كجي به آنها.
به همين دليل است كه در برخي روايات به تباكي (تظاهر به گريه) نيز سفارش شده است.اگر گريه هدف باشد و نفس گريه مورد نظر پس تظاهر به گريه لغو مي‌نمايد و نبايد در آن فايده‌اي باشد اما اينكه سفارش شده است كه حتي خود را به گريه بزنيد معلوم مي‌شود كه هدف، گريه نيست و چيزي ديگر در وراي اين دستور، مورد نظر است.»1
آيت الله جوادي آملي نيز خواستار موضع گيري افراد در برابر قرائت‌هاي باطل و عزاداري‌هاي نادرست شد. به گزارش ايسنا به نقل از مركز خبري حوزه اين مرجع تقليد اظهار داشت:اگر مداحي و روضه خواني عاقلانه نباشد گريه آن نيز سلاحي در برابر دشمن خارجي و داخلي نخواهد بود چرا كه اشكي كه داراي پشتوانه عقلي است، سلاح محكمي در برابر دشمنان محسوب مي‌شود.وي در ادامه تصريح كرد:اگر در عزاداري ها، سخنراني‌ها و روضه خواني‌ها تحريف صورت گيرد، خطرش كمتر از تحريف قرآن نيست.
پي‌نوشت:
1- «از عاشوراي حسين تا عاشوراي شيعه» صفحه 48 و 49
یزدفردا