«پرونده توسط ايكوموس با پيشنهاد ديفر (به تاخير انداختن و بررسي دوباره در اجلاس بعدي) به اجلاس ارسال شده بود. و توجيه اعضاي كميته براي تبديل ديفر به ثبت كار بسيار سختي بود. بايد با كل سفرا و تيم كارشناسي 21 كشور عضو اصلي صحبت ميشد و توجيهات فني و ساير موارد ارايه ميشد.
اين كار توسط دكتر وطن دوست و دكتر طالبيان به شكل خيلي خوبي انجام شد. دكتر جلالي هم به صورت تلفني با سفراي 21 كشور در تماس بودند و خودشان هم روز آخر به محل اجلاس آمدند.
بعضي كشورها راضي به ثبت جهاني شهري از ايران نبودند و شيطنت ميكردند.فضاي دلهرهآوري بود و همراه كارشناسان ميراث فرهنگي دايم در رفت و آمد و گفتوگو بوديم.
روز اول كه بررسي پرونده شروع شد، پس از گزارش ايكوموس و صحبت نمايندگان پنج كشور، با اتمام ساعت كاري، رييس جلسه باقي بحث را به روز بعد موكول كرد. روز قبل هم تنش شديد بين فلسطين و اسراييل فضاي اجلاس را تا حدودي تحت تاثير قرار داده بود.
صبح يكشنبه با شروع جلسه 15 كشور درخواست صحبت در جهت حمايت از پرونده را داشتند. در نهايت رييس جلسه با زدن چكش كه صدايش قشنگترين صدايي بود كه تا به حال شنيدهام، ثبت شهر تاريخي يزد را اعلام كرد و با گفتن اين جمله كه «امروز چه خوب آغاز شد»، حضار را به تشويق ايران دعوت كرد.
اين نتيجه يك كار فشرده جمعي بود. اين نخستين بار بود كه پرونده يك شهر از ايران به يونسكو ارسال ميشد و تجربه ثبت جهاني شهر براي ايران كار بزرگي بود. بعد از اعلام ثبت كنترل احساساتمان خيلي سخت بود. كشورهاي مختلف براي تبريك به اعضاي تيم ميآمدند كنار ميز ايران. ايران 2 دقيقه براي خواندن بيانيه اجازه داشت كه دكتر طالبيان اين كار را انجام داد. بعد زمان ما فقط به تبريك و جواب دادن تلفن گذشت و بعد به اجلاس بازگشتيم براي بررسي پروندههاي بعدي. حس غرور اسلامي و ايراني و اينكه توانستيم ثابت كنيم معماري ما جهاني است اتفاق خوبي بود. هرچه قبل از ثبت دلهره و هيجان داشتيم، بعد از ثبت حس خوبي داشتيم. بعد از بازگشت از اين سفر نخستين اقدام ما براي يزد اين خواهد بود كه اثرات و محسنات اين ثبت را براي مردم تبيين كنيم. دانشگاهها بايد به طور جدي به اين موضوع ورود كنند و پژوهشهاي راهبردي در اين زمينه آغاز شود، يزد بايد قطب پژوهشي معماري اسلامي و گِلين در دنيا شود.»