یزدفردا

فلسفه ی کامل و اصلی پارکور : پارکور یعنی عبور از موانع در سریعترین زمان ممکن با استفاده از آسانترین و ساده ترین شیوه ی حرکتی و کمترین انرژی مصرفی بدن از یک مبدا به مقصد .. البته در پارکور اصلا نباید مسیر (مبدا و مقصد ) مشخص باشد یعنی که موانع و مسیر از قبل تعریف شده نیستند این فرد هستش که تصمیم میگیرد با استفاده از توانایی های خود از کدام مسیر برود و از کدام شیوه ی حرکتی برای عبور از موانع استفاده کند . در ضمن یادمان نرود ما در پارکور به هیچ وجه دنبال موانع نمیگردیم این مسیر هستش که موانع رو سره راه یک تراسور میزاره.. به طور مثال در یک بیابان صاف هیچگونه موانعی وجود ندارد پس یک تراسور ؛ " خود بیابان " را موانع میبینه و میتونه اول بیابان تا آخر بیابان رو با دویدن پشت سر بزاره یا ازش عبور کنه.. یا مثلا : آقا ببخشید خواهشا میشه ماشینتون رو بیارید من از روش بپرم پس درنتیجه ما در پارکور دنبال موانع نمیگردیم و مبدا و مقصدمون اصلا تعیین شده و تعریف شده نیست . به کسانی که از اصول پارکور در زندگی خود بهره می‌برند «تراسور» گفته می‌شود. ......... پارکور از زمانی که انسان نیاز به شکار کردن و شکار نشدن داشته، وجود داشته‌است. انسان‌ها به طور طبیعی گستره‌ای قابل توجه از حرکات و حالات ممکن را برای گذشتن از موانع به وجود می‌آورد. از آن گذشته، کودکان به سهولت و صورت بدیع و با نشاط حرکت می‌کنند، ولی ما هنگامی که شروع به حرکت آگاهانه می‌کنیم، آن ویژگی را از دست می‌دهیم. افراد زیادی در طول تاریخ بر روی حرکت انسان و بهبود آن کار کرده‌اند (از جمله عیاران کاغذباز). اما پارکور به معنای خاص آن، توسط ریموند بل (Raymond Belle) که یک سرباز فرانسوی در جنگ ویتنام بود پایه‌گذاری شد. او و همراهانش به‌دنبال به وجود آوردن یک روش کارا و مناسب برای «تعقیب و فرار» بودند. این فعالیت‌ها، سرانجام توسط فرزندش دیوید بل (David Belle) به‌صورت مدوّن درآمد. داوید بیشتر عمر خود را صرف سامان‌دهی این ورزش کرد و نام «پارکور» را بر آن نهاد. او و دوستانش، از جمله سباستین فوکان (Sebastien Foucan) که مشهورترین آن‌هاست، با آموزش‌های ریموند بل این ورزش را کامل کردند. .......... پارکور وسیله و تجهیزات خاصی احتیاج ندارد و تراسورها معمولاً لباس‌های ورزشی یا معمولی سبک و راحت می‌پوشند. تنها چیزی که توصیه شده‌است یک کفش ورزشی سبک با چسبندگی زیاد است. بعضی از تراسورها از مچ بند برای محافظت از مچ هایشان استفاده می‌کنند. برخی نیز از دستکش‌های نازک ورزشی برای حفاظت از کف دستهایشان استفاده می‌کنند که به علت کم کردن چسبندگی و حس باعث موضع منفی بعضی از تراسورها می‌شود.