یزدفردا

خبر خوش سونامی ترامپ موجب انبساط خاطر بعضی از دلواپسان فریادگر گردیده است دلیلش را نمی‌دانم ولی می‌دانم بازی شهرآورد بین دو تیم فوتبال سرخ‌ها و آبی‌ها است. حتما دیده یا شنیده‌اید که در ورزشگاه آزادی موقع بازی دو تیم استقلال و پرسپولیس. این طرف می‌گوید لنگی چهارتایی، اون طرف هم می‌گوید کیسه‌کش شش‌تایی، این‌طرف می‌گوید «هارت»، آن‌طرف هم جواب می‌دهد «پورت»، مثلاً «ترامپ مو قشنگه» می‌گوید گزینه جنگ را گذاشتم روی میز، این طرف هم جواب می‌دهد میز و محتویات آن روی هوا است. تندروان سنا و کنگره و دولت در امریکا نیز اطفال و اذناب خود را همانند عده‌ای درد امن می‌گیرند و از جیب مردمانشان کارخانه‌های اسلحه‌سازی را رونق می‌دهند ما هم بالاخره سخنرانی تندی را که مجدداً توپ را به زمین حریف پس می‌فرستد علم می‌کنیم. اما برگردیم به ورزشگاه این کرکری‌خوانی‌ها یک فایده دیگر هم دارد چون هیچکس به اصل بازی و بازیکن‌هایی که میلیاردها تومان از جیب ملت هزینه‌شان شده و چطور بازی کرده‌اند و چه نتیجه‌ای دربرداشته؟ و آیا بازی فنی و با کیفیت کرده‌اند یا نه، ضمناً چرا کسی به ضعف‌ها و کمبودها توجه نمی‌کند؟ یا آن جوان که گلو پاره می‌کند اما نگاه به شکاف و شکستن سکویی که روی آن نشسته نمی‌کند و یادش می‌رود زمین چمن مناسبی ندارد و هنوز آبخوری‌ها مرمت نشده یکی هم فریاد می‌زند شیر سماور!! ببخشید این قرصهایم که نمی‌خورم الکی و بی‌ربط آسمان را به ریسمان می‌بافم. مقدمه چه ربطی به موخره داشت هیچی. این هم یک روش زبان‌درازانه است و بس.

زبان دراز