یزدفردا

یزدفردا" سرو 4500 ساله ابرکوه یکی ازبزرگترين درختان ديرزيست دنيا ست و در طول ایام سال میزبان مسافرانی از سراسر دنیاست.

 سرپرست اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان ابرکوه با اعلام این خبر گفت: اين درخت داراي تنه اي باقطر5/4 متر، محيط ساقه 18 متروارتفاع 25مترهمواره پذيراي هزاران نفرگردشگر داخلي وخارجي مي باشد. البته شایان ذکر است که ابركوه داراي چندين درخت ديرزيست مي باشد.

 قدیریان گفت: «سرو چهار هزار و پانصد ساله »، «مسن ترین موجود زنده ایران»، «دومین درخت کهنسال و ارگانیسم زنده جهان»، «سومین اثر طبیعی ایران ثبت شده در فهرست میراث ملی»،« اولین موجود زنده طبیعی ثبت شده در فهرست آثار طبیعی کشور»، تنها چند عنوان مهم سرو کهنسال ابرکوه است.

وی یادآور شد سرو ابرکوه یا ابرقو، که با نام «پارسیک» شناخته می شود، در قسمت جنوب غربی شهر ابرکوه واقع شده و شهرت و اهمیت تاریخی به این شهر داده است. این درخت چهارهزار و پانصد ساله، بعد از قله «دماوند» در تهران، و چشمه های آبسورت در مازندران، سومین اثر طبیعی ایران است که در فهرست میراث ملی طبیعی به ثبت رسیده است و نکته قابل توجه اینست که این درخت یک موجود زنده است و میتوان آن را اولین موجود زنده طبیعی ثبت شده در فهرست آثار طبیعی کشور خواند.

این مسئول اضافه کرد: در اوایل سال 2010 میلادی، روزنامه چاینادیلی درگزارشی ویژه، نام ده درخت کهنسال دنیا را اعلام کرد که در میان آنها، «سرو ابرکوه» با بیش از چهار هزار و پانصد سال قدمت در استان یزد و شهرستان ابرکوه، در رده دوم این لیست به چشم می خورد و به عنوان دومین اورگانیسم زنده روی زمین معرفی شد.

«مسوسلاه» در کوهستان‌های کالیفرنیای آمریکا، با سنی معادل 4هزار و 800 سال کهنسال ترین میراث طبیعی دنیا قرار گرفته است. درختی به نام « آلرک»در پارک ملی شیلی با 3600 سال عمر در ردیف سوم و درخت سروی به نام «سناتور» با 3400 سال عمر در پارک ملی فلوریدا، در رده چهارم قرار دارند.

چند سال پیش هم دانشمندان کشور ژاپن و روسیه پس از بازدید از «سرو ابرکوه» عمر آن را تا 8 هزار سال تخمین زدند اما الکساندر روف، دانشمند روسی عمر این درخت را بین چهار هزار تا چهار هزار و پانصد سال برآورد کرده است.

جالب است بدانید که مارکوپولو در خاطرات سفرش به ایران می نویسد: «یکی از چند سروی که در ایران دیده ام سرو خوش بالای ابرکوه است که همچون آبشاری سبز از آسمان بر روی زمین تنیده ابرکوه فرو می آید و از هر طرف که وارد ابرکوه شوی سرو کهنسال و پرطراوت مانند چراغ دریایی سبزی ما را به بندر دریای کویر و خورشید تابان فرا میخواند.

حمدالله مستوفی هم در کتاب «نزهت القلوب» که در سال 740هجری قمری تالیف شده است، درباره این سرو آورده است :« آنجا سروی است که در جهان شهرتی عظیم دارد. چنانچه سرو کشمیر و بلخ شهرتی داشته و اکنون این از آنها بلندتر و بزرگتراست».

قدیریان در پایان افزود: نماد سرو به عنوان یکی از نمادهای مهم در ایران باستان شناخته می شود در نگاره ها و آثار باستانی مانند حجاری های دوره هخامنشی در تخت جمشید، نماد درخت و به طور خاص، سرو آورده شده است.در فرهنگ ایرانیان قدیم آمده است : سرو به دلیل آن که درختی همیشه سبز است، همواره در ایران اهمیت خاصی داشته است و سرو کهنسال ابرقو نیز که آن را سرو زرتشت می نامند، نمادی از همین امر به شمار می رود.

در پارچه بافی ها هم به گونه ای گیاه ، درخت و همان سرو خمیده که بعدها در فرهنگ ایرانی ترمه نامیده شده، دیده می شود. سرو ابرقو در دیگر هنرهای ایرانی نیز به چشم می خورد. مینیاتور بهترین مجال برای شناسایی این درخت کهنسال است که به شکلی منحصر به فرد در آثار هنرمندان این مرز و بوم جلوه کرده است. سرو ابرقو، این نگین سبز کویر ایرانیان در تمامی جهان به عنوان نمادی از زندگی و زیبایی، معرفی شده است.