یزدفردا

بسم الله الرحمن الرحیم

وقف، صدقه جاریه در جغرافیای زمان، باقیات صالحات ماندگار و ره توشه آخرت است که با حبس سرمایه ای از دادهای الهی در کارهای نیک و خیرات مبرات انجام می گیرد. بر پایه های آموزه های وحیانی اسلام، دارایی و سرمایه هرکسی غیر از خوراک و پوشاک مصرفی، چیزی جز وقف در راه خدا نیست که مصارف اخروی انسان را تامین و تضمین می کند و وزر و بال را در روزی که «لا ینفع فیه مال و لا بنون» از آدمی بر می دارد و داد رس مردمان و فریادرس روزهای سخت مواقیت پنجاه گانه است. واقف امروز، با وقف کردن بخشی از بخشش های الهی، خود را برای روزی آماده میکند که «نه داد و ستدی است و نه دوستی و شفاعتی» این چنین آرایه های زندگی دنیوی را سازه ای استوار برای سرای اخروی خویش می سازد و به آموزه وحیانی « الباقیات و الصالحات خیر عند ربک ثوابا و خیر املا» پاسخی مثبت و درخور می دهد. وقف زیبا ترین مهندسی اقتصادی است که زینت های حیات دنیوی را از کمیت به کیفیت تبدیل می کند و از ماده به معنا می رسد. وقف، بهترین توسعه عددی از بی نهایت صفر های کمی با « واحدیت احدیت حق تعالی» و انقلاب و جهش از «کمیت به کیفیت» بر پایه صیرورت جهشی از خلق به انشای « وانا الی ربنا لمنقلبون» است. وقف، ساده ترین معادله ریاضی در پیچیده ترین احوالات نفس انسانی است. وقف، ایستادن در برابر خواسته ها و هواهای بی پایان نفسانی و مبارزه علیه وسوسه ها و گام های هبوطی شیطانی است.

وقف یک حرکت ساده در پیچیده ترین پیچ تاریخی تغیرات انسانی است. وقف عبور از خودخواهی ها و خود بینی ها و رسیدن به کمالات وجودی خدا دوستی و مردم دوستی در سایه رهایی از مادیات پست دنیوی است. وقف فتح الفتوحی است که انسانه را از همه تعلقات آزاد می سازد و منشا فتح و سبک بالی روح و گشایش و سعه وجودی جان آدمی می شود.

این گونه وقف کمال انقطاعی را با فرار از پاسخ گویی به مجموعه بی نهایت تعلقات و متعلقاتی در درون و بیرون آماده می سازد تا سلمان وار از بازخواست بر آتشین پایگاه در ایستگاه های اخروی به پاسخ کوتاه از سکوی پرتاب 
«بخشیدم» به سرعتی «براق وار» پرواز در آید و جان های آدمی را از گرفتاری در انواع رنگارنگ و متعدد و متنوع متعلق به مقام معلق به واله "ذکرک" می رساند. اینچنین است که واقف، از همه حجاب های ظلمانی و نورانی می گذرد و به «ابصار قلوب» و دیدگان دلهایش به جمال کمال الهی به ناظره ی نضره نعیم در جنات صفات و ذات می نشیند و سرمست بر اهل دیدگان تبسم فوز عظیم می زند و سرخوش از فرمان «ادخلوها بسلام آمنین» از ندای «طوبی لهم و حسن مآب» بهره مند می شوند . وقف یک سنت اسلامی در همه شرایط الهی است. چرا که واقف با وقف خویش «فرار الی الله» از همه چیز به سوی «قرب الی الله» را تجربه میکند و خود را از همه علائق و رنگ تعلقات وارسته و از هرگونه دلبستگی و آلاینده ها پیراسته می کند و کمال الانقطاع را رقم می زند. زیرا هرگونه تعلق و متعلقی پایبندی بر دل است که انسان را در باتلاق دنیا گیر می اندازد. و نه تنها حرکت را از وی سلب می کند. بلکه دم به دم در خود فرو می برد و روح و جانش را به هلاکت و تباهی می کشاند. وقف همچنین یک حرکت معنا دار در دنیای بی معنایی است که همه حقیقت و ثروت و سرمایه را در عدد و شماره ها می داند و ارزش و زمان و زندگی را به عیار طلا می سنجد و جان آدمی را به بهایی اندک به خسران ابدی می فروشد. واقف ارزش انسان و عصر حیات دنیوی را خود می شناسد و آن را جز به ایمان و عمل صالح ماندگار نمی فروشد و به جای معامله با شیطان نفس با خدایش معامله میکند.

علیرضا اعرافی