یزدفردا

یادش به خیر پنجاه سال پیش دبستان ما مدیری داشت با قدی کوتاه امّا خیلی سیاستمدار حتی کتک زدنش هم روی حساب و کتاب بود. دانش‌آموزان باید کتک را می‌خوردند تا شاخ و دم درنیاورند ضمناً اولیای آنها هم حساب کار دستشان بیاد که بابا جان مدرسه مدیر داره، نظم و حساب و کتاب دارد چون کتک معلم «گل» بود و هر که نمی‌خورد قطعاً «خل» بود اما پسر فرماندار و رییس فرهنگ سفارش شده بودند آنان‌که اصلاً نمره‌شان بیست بود پسرهای پولدارها و ذی نفوذان هم که اقتصاد مدرسه و آبروی مدیر در خطر می‌افتاد چهار تا بچه درسخوان هم که حیف بود کتک بخورند می‌ماند دو تا بچه نجیب و بی‌پناه و بی‌پول که با دلیل و بی‌دلیل مورد کتک و شماتت و دشنام و ایراد ضرب بودند آنها کتک می‌خوردند تا بقیه بترسند و درس بخوانند و حساب دستشان بیاد.
حالا چطور شد که یاد آن روزها و تنبیه آقا مدیر افتادم، هیچی دوباره استیضاح وزیر آموزش‌وپرورش و استعفای وزیر ارشاد سر زبان‌ها افتاده است شاید کابینه حاجی آقا آشیخ حسن اعتدال الملک شبیه مدرسه‌ی ماست چند تا وزیر که خط قرمزند نمی‌شود گفت بالای چشمشان ابرو، چند تا هم خط عزیزی هستند و حساس با عطسه‌شان اقتصاد و بهداشت و روابط داخلی و خارجی به هم می‌خورد. بنابراین به نظر این زبان دراز سراپا تقصیر هیچکدام مظلوم‌تر از جنتی وفانی نیستند اگر کتک که هیچ با اعمال شاقه برکنارشان بکنند نه تنها آب از آب تکان نمی‌خورد که مجلس و دولت هم ادعای قدرت نمایی و نظارت می‌کنند حالا یک دور از جان و بلاتشیبه گفتن که «در مثل مناقشه نیست» می‌گوییم که بد نشود.

زبان دراز