به گزارش اعتدال به نقل از ایسنا، ارتش ترکیه از سال ۱۹۶۰ چهار دولت این کشور را ساقط یا مجبور به استعفا کرده است.

 

رابطه نظامیان و احزاب ترکیه همواره با تنش همراه بوده، که این تنش‌ها ریشه در تاریخ آشفتگی‌های ‌سیاسی ترکیه دارد.

 

اولین کودتا در ۲۷ ماه مه سال ۱۹۶۰ روی داد و ارتش ترکیه، دولت منتخب این کشور را برکنار کرد. دلیل این کودتا "بی‌کفایتی" دولت غیرنظامی وقت اعلام شد.

 

این اولین مداخله ارتش ترکیه در امور سیاسی بود،‌ اقدامی که جامعه این کشور را دو پاره کرد.

 

عدنان مندرس، نخست وزیر وقت ترکیه که به مدت ۱۰ سال رهبری دولت را به عهده داشت، با قرص خواب اقدام به یک خودکشی ناموفق کرد و دو روز بعد به دار آویخته شد.

 

دومین کودتا ۱۲ مارس ۱۹۷۱ بود که ارتش علیه دولت سلیمان دمیرل، نخست‌وزیر وقت دست به کودتا زد.

 

به گزارش بی.بی.سی دمیرل نزدیک به ۵ دهه در عرصه سیاست ترکیه فعال بود. او هفت بار سمت نخست‌وزیری ترکیه را به عهده داشت و دولت او دو بار توسط نظامیان ساقط شد.

 

کودتای نظامی ۱۹۸۰ ترکیه، خونین‌ترین کودتا از زمان تشکیل جمهوری ترکیه به شمار می‌رود. این کودتا به رهبری کنعان اورن علیه دولت سلیمان دمیرل صورت گرفت.

 

ارتش گفت که برای پایان دادن به بحران ناشی از درگیری ملی‌گرایان و چپ‌های افراطی وارد عمل شده است.

 

پس از کودتای سال ۱۹۸۰ نزدیک به ۶۰۰ هزار نفر بازداشت شدند. بسیاری از آنها شکنجه و ۵۰ نفر نیز اعدام شدند.

 

در سال ۱۹۹۷ ارتش ترکیه، دولت ائتلافی نجم‌الدین اربکان را مجبور به کناره‌گیری کرد که در ترکیه از آن به عنوان "کودتای پست مدرن" یاد می‌شود.

 

در آن سال، نظامیان با ارسال یادداشتی برای اربکان، نخست وزیر اسلامگرای این کشور از حزب رفاه، دولت او را به داشتن گرایش‌های دینی در سیاست متهم کرد و خواهان کناره‌گیری نخست‌وزیر شد که اربکان به این خواسته عمل کرد.