شهید قندی و لیگ برتر را فراموش کنید، به لیگ دسته اول بیندیشید شاید باز سالهای سال زمان لازم باشد، تا تیم فوتبالی از یزد به لیگ برتر صعود کند، و دلیل سقوط قندی به لیگ دسته اول، چیزی نیست جز خواست مسئولین باشگاه و شرکت کابلهای مخابراتی شهید قندی. جلالی بی گدار به آب زد و بدون توجه به شرایط و موقعیت و حواشی، سکان راهبری تیم فوتبال شهید قندی را بدست گرفت، و امروز باید که بدون هیچ بهانه، تاوان آن را نیز خود به تنهایی بپردازد. به هواداران فوتبال و تیم فوتبال شهید قندی امید بیهوده ندهید، این تیم مدتهاست که در عمل ثابت کرده، توان و لیاقت ماندن در لیگ برتر را ندارد. بدنبال مقصر در درون تیم نگردید، بازیکنان آنچه در توان دارند انجام می دهند، و باور بداریم که بیش ازین در توانشان نیست، این یک حقیقت مشخص است. شهید قندی بیش از آنکه از رقیبان و مهاجمان حریف گل بخورد، از دوستان خودی و همراه و مدافعان گل دریافت کرده است، و سلسله مقالاتی که در این رابطه تابحال نگارشته ایم، اثبات کننده این فرضیه است. امروز تماشاگران امیدوار به پیروزی و ماندگاری قندی در لیگ برتر، عصبانی و پرخاشاگر بدرون زمین می آیند، تا پاسخی برای شکست غرور از بین رفته خود پیدا کنند، اگر تماشاگر فحش می دهد، اگر اهانت می کند، اگر به امکانات ورزشگاه آسیب می رساند، بیشتر از مسئولین فرهنگی و باشگاه و بازیکنان قندی مقصر نیست، هواداران و تماشاگرانی که از نقاط محروم شهر و استان خود را با وسایل مختلف به ورزشگاه رسانده اند، بسیاری از شکست های روزمره خود را در پیروزی تیم محبوبشان جستجو می کنند، و شکست و عدم نتیجه گیری ها، باعث بروز بسیار مشکلات دیگری نیز خواهد شد، ادامه دعوا و اهانت و فحش دادنها به محیط های خانوادگی ختم می شود، بسیاری از اختلافات خانوادگی تشدید می گردد و بسیاری از کودکان، بخاط عدم نتیجه گیری قندی، از پدرانشان کتک خواهند خورد، انگار که بیش از هر کس آنها مقصرند. آنها که توقع دارند تا تماشاگران شکست را تحمل کرده و بدون اعتراض و با آرامش ورزشگاه را ترک کنند، تا به امروز برای فرهنگ این تماشاگران چه کرده اند؟ کدام حرکت فرهنگی انجام داده و برای رشد این فرهنگ چقدر هزینه پرداخت کرده اند؟ داور را مقصر اعلام کردن یکی از بهانه های همیشگی می باشد، داورها نیز گاهی اشتباه می کنند، همچون که مربیان و بازیکنان و تماشاگران و مسئولین اشتباه می کنند. تیم فوتبال شهید قندی در رده آخر جدول لیگ برتر، فانوس بدست محکم و پابرجا ماندگار مانده است، و با توجه به شرایط و برنامه های لیگ، بسیار بعید است که تیمی بتواند این رتبه را از چنگ تیم شهید قندی بدر آورد، پس باید به فردا و لیگ دسته اول اندیشید، و قبل از آن به زندگی و صنعت و فرهنگ و تحول و توسعه. آذربایجان و کرمانشاه و کردستان و هرمزگان و کرمان و سیستان و بلوچستان و سمنان و بسیاری دیگر از استانها نیز در لیگ برتر سهمیه ندارند، و داشتن و نداشتن سهمیه در لیگ برتر نباید زیاد برای استان مهم باشد، امروز مهم وضعیت اشتغال و مسکن جوانان و روشن شدن تکلیف کارخانه های تعطیل شده می باشد، از این نکته و دیگر نکته ها، نباید بسادگی گذشت و عبور کرد. شکست و پیروزی قندی، نه برای بیکاران کار می شود، و نه برای بی خانه ها خانه، و نه برای گرسنگان غذا و نه برای محرومان امکانات. پس به درد و رنج بدهکاران و فقیران آبرومند بیندیشیم، و به برد و باخت تیم فوتبال شهید قندی نیندیشیم. 18/12/84 يزدفردا شوق دات كام
شهید قندی و لیگ برتر را فراموش کنید، به لیگ دسته اول بیندیشید شاید باز سالهای سال زمان لازم باشد، تا تیم فوتبالی از یزد به لیگ برتر صعود کند، و دلیل سقوط قندی به لیگ دسته اول، چیزی نیست جز خواست مسئولین باشگاه و شرکت کابلهای مخابراتی شهید قندی. جلالی بی گدار به آب زد و بدون توجه به شرایط و موقعیت و حواشی، سکان راهبری تیم فوتبال شهید قندی را بدست گرفت، و امروز باید که بدون هیچ بهانه، تاوان آن را نیز خود به تنهایی بپردازد. به هواداران فوتبال و تیم فوتبال شهید قندی امید بیهوده ندهید، این تیم مدتهاست که در عمل ثابت کرده، توان و لیاقت ماندن در لیگ برتر را ندارد. بدنبال مقصر در درون تیم نگردید، بازیکنان آنچه در توان دارند انجام می دهند، و باور بداریم که بیش ازین در توانشان نیست، این یک حقیقت مشخص است. شهید قندی بیش از آنکه از رقیبان و مهاجمان حریف گل بخورد، از دوستان خودی و همراه و مدافعان گل دریافت کرده است، و سلسله مقالاتی که در این رابطه تابحال نگارشته ایم، اثبات کننده این فرضیه است. امروز تماشاگران امیدوار به پیروزی و ماندگاری قندی در لیگ برتر، عصبانی و پرخاشاگر بدرون زمین می آیند، تا پاسخی برای شکست غرور از بین رفته خود پیدا کنند، اگر تماشاگر فحش می دهد، اگر اهانت می کند، اگر به امکانات ورزشگاه آسیب می رساند، بیشتر از مسئولین فرهنگی و باشگاه و بازیکنان قندی مقصر نیست، هواداران و تماشاگرانی که از نقاط محروم شهر و استان خود را با وسایل مختلف به ورزشگاه رسانده اند، بسیاری از شکست های روزمره خود را در پیروزی تیم محبوبشان جستجو می کنند، و شکست و عدم نتیجه گیری ها، باعث بروز بسیار مشکلات دیگری نیز خواهد شد، ادامه دعوا و اهانت و فحش دادنها به محیط های خانوادگی ختم می شود، بسیاری از اختلافات خانوادگی تشدید می گردد و بسیاری از کودکان، بخاط عدم نتیجه گیری قندی، از پدرانشان کتک خواهند خورد، انگار که بیش از هر کس آنها مقصرند. آنها که توقع دارند تا تماشاگران شکست را تحمل کرده و بدون اعتراض و با آرامش ورزشگاه را ترک کنند، تا به امروز برای فرهنگ این تماشاگران چه کرده اند؟ کدام حرکت فرهنگی انجام داده و برای رشد این فرهنگ چقدر هزینه پرداخت کرده اند؟ داور را مقصر اعلام کردن یکی از بهانه های همیشگی می باشد، داورها نیز گاهی اشتباه می کنند، همچون که مربیان و بازیکنان و تماشاگران و مسئولین اشتباه می کنند. تیم فوتبال شهید قندی در رده آخر جدول لیگ برتر، فانوس بدست محکم و پابرجا ماندگار مانده است، و با توجه به شرایط و برنامه های لیگ، بسیار بعید است که تیمی بتواند این رتبه را از چنگ تیم شهید قندی بدر آورد، پس باید به فردا و لیگ دسته اول اندیشید، و قبل از آن به زندگی و صنعت و فرهنگ و تحول و توسعه. آذربایجان و کرمانشاه و کردستان و هرمزگان و کرمان و سیستان و بلوچستان و سمنان و بسیاری دیگر از استانها نیز در لیگ برتر سهمیه ندارند، و داشتن و نداشتن سهمیه در لیگ برتر نباید زیاد برای استان مهم باشد، امروز مهم وضعیت اشتغال و مسکن جوانان و روشن شدن تکلیف کارخانه های تعطیل شده می باشد، از این نکته و دیگر نکته ها، نباید بسادگی گذشت و عبور کرد. شکست و پیروزی قندی، نه برای بیکاران کار می شود، و نه برای بی خانه ها خانه، و نه برای گرسنگان غذا و نه برای محرومان امکانات. پس به درد و رنج بدهکاران و فقیران آبرومند بیندیشیم، و به برد و باخت تیم فوتبال شهید قندی نیندیشیم. 18/12/84
يزدفردا شوق دات كام