یزدفردا
پایگاه خبری و تحلیلیدیوید لاشاپل
| دیوید لاشاپل | |
|---|---|
 |
|
| زاده | ۱۱ مارس ۱۹۶۳ (۵۲ سال) |
دیوید لاشاپل (انگلیسی: David LaChapelle؛ زادهٔ ۱۱ مارس ۱۹۶۳) یک عکاس اهل ایالات متحده آمریکا است.
دیوید لاشاپل[1] را به سختی میتوان در یک حرفه و شیوهی فعالیت جای داد. تنوع آثار و ابزار بیان او مخاطب را شگفت زده می‌کند. او را عکاس تجاری، عکاس هنری، سازندهی موزیک ویدئو و سازندهی فیلم و در نهایت یک هنرمند نامیده‌اند. همین عناوین نشان میدهد او یک هنرمند فعال است که سعی بر تجربه‌های گوناگون دارد؛ اما شاخه‌ی اصلی پیشهی او عکاسی است.
آثار او را در سبک پُست پاپ آرت[2] و در کنار آن هایپر رئالیسم[3]، کیچ آرت[4]، پاپ آر و سورئالیسم قرار داده‌اند و گنجاندن آثار او در یک شیوهی معین، کاری دشوار محسوب می شود، تا جایی که او را "فلینی" دنیای عکاسی نامیده‌اند. دو نکته برجسته را میتوان در آثار او یافت یکی فراواقع‌نمایی یا همان هایپر رئالیسم و دیگری پیامهای اجتماعی عمیقی که در پس آثار پر زرق و برق و پرجزییات پنهان شده است.
لاشاپل در سال 1980، با نمایشگاه‌هایی در گالری‌های نیویورک حرفهی عکاسی را آغاز کرد. در همان زمان اندی وارهول[5] -هنرمند پاپ آرت- جذب آثارش شد و به او پیشنهاد داد به عنوان عکاس برای مجلهی "اینترویو مگزین[6]" کار کند. عکسهای پرترهی لاشاپل از افراد معروف در این مجله، توجه و واکنش مثبت بسیاری را به خود جلب کرد.
رو به رو شدن با اندی وارهول، تاثیر به سزایی در فعالیت‌های لاشاپل داشت و او توانست پاپ آرت را به گونه‌ای جدید ادامه دهد. بسیاری او را به عریان گرایی[7] و تصویرگری جنسی تحریک آمیز[8] متهم میکنند و عده‌ای معتقدند استفاده از چهره‌های سرشناس هالیوود و دنیای موسیقی و مُد تنها برای جذب مخاطب بیشتر است؛ اما با تامل در آثار لاشاپل میتوان دریافت او با تمام زرق و برق و ترکیب‌بندی‌های نامتعارفش، همان دنیای پوچ و مصرف زدهی امروز و روزمره‌ی ما را رقم زده است. دنیایی که آدمها بسان آدمکهایی زیبا در تلاش برای ستاره شدن، خود و دیگران را مصرف میکنند. پرترهها و فیگورهای آثارش اگرچه همه در نهایت زیبایی خودنمایی میکنند اما همگی از ریخت افتاده‌اند و این تجملات تصویری آن‌قدر چشم را اشباع می‌کند که گویی زیبایی، جذابیت بدنی و شهرت به ضد خود عمل میکنند. تا جایی که "آماندا لپر"[9] به جای "مرلین مونرو" مینشیند تا تکثیر انسانهای از ریخت افتاده امروز را بیشتر ببینیم.
همین تصاویر شکسته و فرسوده را در چیدمان‌های جدید لاشاپل هم میتوان یافت. او عروسکها و مجسمه‌های مومی افراد سرشناس را شکسته و در هم در قابی محصور به ما نشان میدهد. شخصیت‌های زیادی را میتوان میان آنها یافت، از مایکل جکسون و هیث لجر تا پرنسس دیانا. افرادی که برای فرهنگ مصرف زدهی عامه ساخته شدند تا امواج تاثیر گذاری را گسترش دهند و حالا از کار افتاده و با نگاهی تهی، در قاب گرفتار شده‌اند.
در دیگر آثارش (مانند تصویر اول) مسیح به میان انسانهای امروز می‌آید و حواریون را به شکل امروزی می‌بینیم و مذهب مفهوم اسطوره‌ای جدیدی یافته است. اساطیر دیگر هیپ هاپ، زنان موبور جذاب، بدنهای عضلانی خالکوبی و سرهای تراشیده مردان با گوشواره است.
آثار لاشاپل بازآفرینی اسطورههای عصر جدید ماست. صورت‌های جراحی شده، تلویزیون، بدن های جذاب و انسان‌هایی که یکسره به اشیا پر زرق و برق مبتذلی بدل شده‌اند که میتوان آنها را خرید و فروش کرد، مصرف کرد و آن‌جا که مستهلک و فرسوده و از کار افتاده شد در قابی به دیوار اتاق آویخت.
TEL AVIV.- انتخاب از آثار عکاس تحریک آمیز دیوید لاشاپل (ب. کانکتیکات، 1963) در اسرائیل برای اولین بار به نمایش گذاشته، به نظر جامع از سبک منحصر به فرد و شجاعانه خود را از بیست سال گذشته است. در کنار عکس های خرابکارانه آشنا در اصل برای مد و مشهور سرمقاله سفارش، نشان می دهد به بررسی پروژه های شخصی LaChapelle است، به تازگی به عنوان بخشی از بیان هنری و انتقادی خود را ایجاد. در اینجا او به دنبال کنار هم مفاهیم متضاد از طریق نمایندگی بصری خود: امیدوارم و ناامیدی، رشد و ویرانی، نوسازی و انحطاط. به نظر در موزه هنر تلآویو، باز ژوئیه 22.
او ایجاد ترکیب غیر معمول، شگفت آور مخلوط کردن کاراکتر آشنا با مدل های ناشناس، ایجاد تصاویر متضاد زیبایی از تخریب و زرق و برق از فاجعه. این عکس ها اغلب با نمادها و استعاره-از پیکرنگاری مسیحی مؤمن از طریق پورنوگرافی بلانت از مصرف بیش از حد و باندهای خیابانی لادن. او خواننده مدونا با هاله فرشته، و دیوان عشق به عنوان یک نقاشی یا مجسمه مریم مادر عیسی عکس با یک مرد برهنه در آغوش او، ترکیبی از عیسی و اواخر شوهرش کوتاه و مختصر کوبین کاهش یافت. LaChapelle طول می کشد تصویر عکس به افراطی از یک کلیشه بلانت، که تقریبا به یک چیز عجیب و غریب کامل فرو می ریزد و با توجه به رنگ کار برکنار شده و پردازش اغراق آمیز. با کمال تعجب، فراتر از بیش از حد، حرکات انسان و آسیب پذیری غیر منتظره هستند نشان داد
