یزدفردا

استاندارد سازی و بایدها و نبایدها 

علي پورمازار
مدير هتل داد يزد
بحث داغ استاندارد سازی این روزها در حوزه گردشگری و اماکن اقامتی آن، درجریان است و بدون شک در کوتاه مدت همه واحدهای اسکان و پذیرائی را در بر می گیرد . اینکه این نیاز تا چه حد ضرورت می یابد و در فرصت ایجاد شده چگونه می توان از آن بهره گرفت موضوعی است که ذهن غالب دست اندر کاران واحدهای پذیرائی و هتلها را به خود مشغول داشته است. پرداختن به این موضوع شاید برای طیف وسیعی از جامعه اهل مسافرت کشور چندان مورد توجه قرار نگیرد،چرا که در حرفها و سخنهای دیروز و فردا رنگ خواهد باخت ، اما این واقعیت که حرکت ایجاد شده فرصتی بدست خواهد داد تا همه هم میهنان از نگاه کارشناسانه کارگروه استاندارد سازی سازمان میراث فرهنگی افق آینده ای نزدیک را ببینند و این امید که در این روند واحدهای اسکان میهمانان از حداقل از خدمات و امکانات برخوردار گردند خوش خواهد بود.
تصور ضرورت اعمال دستورالعملهای استاندارد سازی برای واحدهای تازه تاسيس کمی دشوار است و بویژه در شهر یزد که اکثر واحدها تر و تازه هستند . اما یادمان نرود که عادت و خو گرفتن با روزمرگیها نه تنها ما را که حتی گاه میهمانان را راضی نگه می دارد و تحولات روز به روز و ارتقاء سطح توقع مشتریان را دور نیست که زیاده خواهی تلقی کنیم . افول صنعت نساجی ، ماشین سازی و حتی کشاورزی در برهه ای از تاریخ گذشته کشورمان شاید نتیجه پایبندی بی دلیل به سنتهای صنعت و عدم اعمال تحولات اندیشمندانه در سالهای گذشته باشد. به نظر نگارنده بها دادن به حداقلهای مورد نظر در طرح استاندارد سازی اماکن گردشگری نه تنها ضروریست ، بلکه در یک نگاه بلند تر بایسته است تا با تدوین برنامه های میان مدت آهنگ رشد کیفی خدمات در بخشهای یاد شده را سرعت بخشید و با ایجاد یک نظام ارزشیابی و نظر سنجی کارآمد ، گونه ای استادارد قابل ارتقاء با سبک و سیاق میهمان نوازی ایرانی و آداب و رسوم ملی را به اجراء گذاشت. و اما تداوم فعالیتهای بروز رسانی در بخش گردشگری و زیر ساختهای مربوط به آن علاوه بر آئین نامه و دستور العملهای تهیه شده ، به یک بستر فرهنگی قوی نیازمند است تا هر یک از دست اندرکاران اين صنعت ، به تنهائی با جامعیت موضوع همراه و با ابتکار و سلیفه در جهت تقویت اندیشه اصلاح و بهبود و رفع نارسائیها اقدام نماید . آموزشها نا کافی است و امکانات آموزشي علاوه بر هزینه های نسبتاً سنگین از سطح مورد انتظار برخوردار نیست . توزیع و نشر در این بخش به شدت نا کارآمد است و انتظار از بخش خصوصی برای چاپ کتاب و جزوات آموزشی و اطلاع رسانی به دلیل تعداد اندک مخاطبان نابجاست . شاید قابل باور نباشد که جدید ترین کتب منتشره در زمینه هتلداری و خدمات مربوطه که توسط اساتید این صنعت به تحرير در آمده مربوطه به دهه 60 شمسی و قریب بیست سال قبل است . حال آنکه طی این سالها ، نیازمندیهای میهمانان تحول یافته و تکنیکهای هتل داری از محدوده ظواهر صرف به بطن فرهنگ اجتماعي و نحوه ارتباط رو در روی افراد و حس متقابل آنها ارتقاء یافته است . لحاظ اندیشه و تفکر خدمت در قبال دریافت وجه بدلیل ضرافت موضوعی آن در رابطه با کسب درآمد و کاهش هزینه ها یک ضرورت اجتناب ناپذیر است تا همگان بدانند که در قبال تنها یک مشتری سودی حاصل نخواهد شد و رضایتمندی جمعی میهمانان ،در نهایت سود قابل قبول را به بار خواهد آورد.
به نظر می رسد در لحظه ای از تاریخ گردشگری قرار گرفتیم که باید بپذیریم، گردشگری نه یک صنعت که یک فرهنگ است و تنها با دست یازیدن به فعالیتهای فرهنگی مي توان آنرا از سطح فعلی به جایگاه آرمانی آن رسانید.
امید است که فعالیت ارزنده سازان میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری و مرکز تحقیقات و استاندارد سازی در آغاز تحولی به سوی رونق گردشگری ، توام با پایداری و موقعیت روز افزون برای جامعه گردشگری کشور باشد .

یزدفردا