ایالات متحده اعلام نموده است می خواهد با تمدید نکردن اجازه خرید نفت برخی کشورها، صادرات نفت ایران را به صفر برساند. چه پاسخی می توانیم به اقدامات ایالات متحده و غرب بعد از عمل ننمودن به توافق برجام بدهیم؟ برخی در کشورمان خواهان بستن تنگه هرمز شده اند. آنها می گویند درصورت عدم توانایی برای صدور نفت همانطوریکه ما نمی توانیم نفتمان را صادر کنیم کشورهای دیگر نیز نبایستی اجازه صدور نفت داشته باشند. رئیس جمله محترم کشورمان از جمله این افراد بوده اند که بطور ضمنی در یک سخنرانی به این مطلب اشاره نموده اند. 

  1- آیا کشور ما می تواند بخاطر تحریم نفتی تنگه هرمز را ببندد؟ خودمان را اگر گول نزنیم پاسخ منفی است. ما با بسیاری از کشورهای صادرکننده نفت از خلیج فارس جنگ نداریم. برخی از این کشورها از جمله کشور عراق دوست نزدیک ما می باشند. با کشورهایی مانند کویت و قطر روابط بدی نداریم. بستن تنگه هرمز به معنی همه را به یک چوب راندن و دشمن کردن تمامی کشورهایی که از خلیج فارس نفت صادر می کنند و دشمن کردن تمامی کشورهایی است که از صدور نفت در خلیج فارس بهره مند می شوند، می باشد. بستن تنگه هرمز بهانه دادن به ایالات متحده است تا ایالات متحده بتواند همه دنیا را به برافروختن جنگی بر علیه کشورمان متحد نماید. هیچ انسان عاقلی به منافع خودش ضربه وارد نمی آورد. در دنیای سیاست، انسان عاقل هیچگاه تهدیدی که نمی تواند آنرا عملی نماید بر زبان نمی آورد. گفتن تهدیدی که قادر به انجام آن نیستیم باعث آسیب رساندن به منافع کشورمان و غیر عقلانی نشان دادن سیاستمدارانمان می شود. در این مورد بایستی از روز اول تخاصم با ایالات متحده به دنیا اعلام می کردیم در هیچ حالتی، به غیر از نبرد مستقیم با ایالات متحده که توان حفاظت از عبور و مرور آزادانه از این آبراه را نداریم، هیچگاه  به بستن این آبراه حتی فکر نخواهیم کرد. اینکه طبق قانون بین المللی و قانون حفاظت از تنگه ها برای هر عبور و مروری در تنگه هرمز بخاطر محافظت از  آبراهه و آسیبهای محیط زیستی که بر اثر عبور نفتکشها به سواحل کشورمان وارد می شود حق عبور از کشتیها گرفته شود موضوعی دیگر است.

  2-اما با چنین تهدیدی و تهدیدهای دیگر ایالات متحده چکار می توانیم انجام دهیم؟ مشکل اصلی کشورمان نه ایالات متحده بلکه خودمان می باشیم. تهدید اصلی کشورمان نه تهدیدهای ایالات متحده بلکه عدم شناخت ما از جهان کنونی و توانمندیهای خودمان می باشد. کشور ما حدود 9000 کیلومتر مرز مشترک با جهان می باشد. بسیاری از کشورهای همسایه ما حسرت داشتن مقدار اندکی از نفت و معادن کشورمان را دارند. ما با قوانین جهان و مهمترین قانونی که از ابتدای چشم باز کردن آدمی در این کره خاکی با آن پرورش یافته ایم یعنی قانون رقابت آشنا نیستیم. مهمترین قانون دنیای سرمایه داری رقابت برای هر چه بیشتر نمودن ثروت می باشد. مگر بقیه دنیا و همسایگانمان ناتوان هستند که به ایالات متحده اجازه دهند که بدون رقابت کردن هر کاری که می خواهد انجام دهد؟ همه کشورها از جمله همسایگانمان چشمشان به هر قطره نفتی است که از معادن کشورمان استحراج می شود. 220 میلیون پاکستانی چشمشان به هر سنت نفتی است که از معادن ما بیرون می آید تا بتوانند با واسطه گری نفت ما را به سرتاسر دنیا انتقال دهند. بقیه همسایگانمان نیز همین طور. و مگر سرمایه داران کشورمان ناتوانتر از اتباع همسایگان کشورمان می باشند؟ تهدید اصلی کشورمان در 50 سال گذشته نه ایالات متحده بلکه مافیای دولتی کشورمان بوده است که دشمن رقابت بوده است و با انحصار و بدست گرفتن  تمامی امور،  کشورمان را در برابر تهدیدهای خارجی آسیب پذیر نموده است. چنانچه دولت ایالات متحده در برابر خود نه دولت جمهوری اسلامی ایران و سپاه پاسداران، بلکه صدها سرمایه گذار بخش خصوصی را می دید که بطور شبکه ای با هزاران سرمایه گذار دیگر در سراسر جهان ارتباط داشتند می توانست به فکر خود تحریم ایران را راه دهد؟ 

  فرض کنیم امروز ایالات متحده بتواند تهدید نشدنی خود را عملی کند و صادرات نفت ما را به صفر برساند. حتی در چنین حالتی نیز دشمن اصلی کشورمان ایالات متحده نیست. دشمن اصلی کشورمان دولت و دولتهایی است که اجازه داده اند تا در 50 سال گذشته میلیاردها دلار ثروت کشورمان بصورت یارانه پنهان بوسیله ثروتمندان کشورمان دود شود و به هوا فرستاده شود. اگر برآوردها درست باشد و یارانه پنهان سال 1397،    900.000.000.000.000 تومان باشد و اگر قیمت متوسط دلار را در سال 1397 به قیمت 12000 تومان حساب کنیم بی خیالی، باری به هرجهت بودن و بی انضباطی دولت و مردم کشورمان باعث اتلاف 75 میلیارد دلار از ثروت کشورمان شده است. اگر این رقم را به نرخ کنونی حاملهای انرژی ضرب کنیم، مقدار بر باد دادن ثروت کشورمان بوسیله دولتهای باری به هرجهت 50 سال گذشته کشورمان به عدد نجومی 3 تریلیون و 750 میلیارد دلار می رسد. آیا چنانچه هزینه های صنعت نفت از جمله حیف و میلهای ناشی از ثروت بادآورده ای که در هنگام گرانی قیمت نفت به کشورمان تحمیل می شده است را از فروش نفت کشورمان کم نماییم آیا مقدار درآمد نفت در 50 سال گذشته از عدد تلف شده بالا بیشتر می باشد؟ دنیا دنیایی است که نمی توانیم با جیب خالی پزعالی داشته باشیم. آیا وزن ادعاهای کشورمان با مقدار دارایی جیبهایمان تناسب دارد؟ چنانچه در اواخر نیمه دوم ماه تیرماه سال جاری مسئله یارانه های پنهان در کشورمان حل شود با شوک ناشی از قدرتمند شدن پول ملی کشورمان  شاهد خواهیم بود قدرت شگرف و دائمی تصمیم گیرندگان اقتصاد کشورمان در موقع مناسب بر اقتصاد کشورمان چه مقدار از قدرت دروغین مسئولین ایالات متحده بیشتر است.

 3- تحریمهای ایالات متحده در تاریخ کشورمان چیز جدیدی نیست. یکبار دیگر در هنگام دولت (دکتر) مصدق، ایالات متحده و انگلستان تحریم نفتی را به کشورمان تحمیل نمودند. و یکبار در زمان وزارت مادلین آلبرایت آمریکاییها مجبور به عذر خواهی از کشورمان شدند. دیپلماسی کشورمان تا چه اندازه بر روی تحریمهای نفتی سال 1332 شمسی آمریکا و انگلستان و عذرخواهی بعدی آنان مانور داد و بطور دائم در هر زمان آن تحریمها را علم نمود و بطور مداوم آن تحریمها و عذر خواهی بعدی آنان را بر سر آنها کوبید؟ در هنگامیکه قدرت واقعی قدرت نرم و تفکر ساز است تا چه اندازه ای سیاستمداران ما از قدرت ارتباطات در زمان کنونی بهره می برند؟ سیاستمداران کشورمان در چهل سال گذشته به غیر از شعاردادنهایی که برخی از آنها بشدت بخشی نگر بوده است  و نمی توانسته در دل مردمان همه جهان رسوخ نماید چه کاری برای رخنه در دلهای مردم سراسر جهان انجام داده اند تا بتوانند در درون خانه دشمنان کشورمان سربازگیری نمایند؟

 4- دنیا دنیای تنبیه و پاداش می باشد. دنیا دنیای دادن و ستدن می باشد. برای هر کار خوبی بایستی پاداش داد و در برابر هر بدی بایستی تنبیه نمود. در برابر هر دادنی بایستی ستاند. در مذاکرات برجام آیا پایه مذاکرات بر تنبیه و پاداش بوده است؟ آیا هر چه که دادیم متناسب با آن ستاندیم؟ بنظر می رسد سیاستمداران کشورمان در برجام تجربه کافی برای انجام معامله را نداشته اند. اگر چه در درازمدت ده ساله به برخی از حقوقمان دست خواهیم یافت اما  در پایان مدت ده سال همانند ایالات متحده، اروپا نیز زیر همان حقوق خواهد زد. کما اینکه هم اکنون نیز فرانسه زمزمه خوانیهای آنرا شروع نموده است. اگر برجام برایمان اهمیت داشت می توانستیم از شروع برجام رفتاری بشدت صلح آمیز را داشته باشیم اما با اندک تجاوز از برجام و متناسب با آن  دست به تنبیه  بزنیم. هم اکنون نیز دیر نشده است. در حوزه های موشکی دستمان باز است. می توانیم متناسب با اقدامات حاد آنان آزمایشات موشکیمان را بیشتر کنیم و متناسب با عقب نشینی آنان مقدار آزمایشاتمان را کاهش دهیم. در زمینه فعالیت در انرژی اتمی نیز وضع می تواند به همین ترتیب باشد.  

 در پایان اگر خداوند اراده نمود و دل مسئولان کشورمان  در مناسب ترین زمان ممکن را به پایان دادن  همیشگی بلای یارانه های پنهان در اقتصاد کشورمان هدایت نمود، این مطلب می تواند در همان زمان یعنی تابستان امسال منتشر شود. 

  • نویسنده : یزد فردا
  • منبع خبر : خبرگزاری فردا