در این ستون مقالات متعددی درباره عملکرد دولت درج و نشر گردیده و گذشته از اظهارنظر عدهای از نمایندگان مجلس شورای اسلامی که خواهان استیضاح و یا طرح سؤال از رئیسجمهوری بودند به این نکته اشاره گردید که سازمانهای نظارتی و نهادها و وزراتخانههای مسئول تخصیص ارز و کنترل بازار و اصناف آنگونه که باید نتوانستند وظیفه خود را انجام دهند و گرانیهای سرسامآور و رشد بیحد و حصر قیمتهای مایحتاج زندگی باصطلاح کمر مردم را شکسته است ضمناً از نحوه عملکرد مجلس دوره یازدهم بویژه بعد از پرداخت 200 میلیون تومان حق مسکن به هریک از آنان آن هم در این موقعیت و تنگناهایی که در کشور وجود دارد گرچه در دورههای گذشته نیز پرداخت میگردیده و یا تحویل اتومبیل دنا که در بازار آزاد با مبلغ گزافی معامله میشده است با در نظر گرفتن شعارهای داده شده توسط نمایندگان قبل از انتخاب شدن به عنوان نماینده نگرانیهایی را در مردم ایجاد کرده است. اخیراً دکتر حسن روحانی گفته است: «مردم با 24 میلیون رأی به برنامه رئیسجمهوری رأی دادهاند و کسی نمیتواند برای دولت برنامه تعیین کند».
در این شماره به این موضوع اشاره میگردد اکثریت رأیدهندگان دولت امید و اعتدال را انتخاب نمودند که عدالتجویی پیشه کند، رفاه نسبی برای عموم شهروندان تامین نموده و وعدههای داده شده را عملی نماید. رأیدهندگان در 40 سال اخیر نشان دادهاند به برنامهها و شعارها و وعدههای کاندیداهای منتخب امید داشته و دل بسته و با شخص، گروه، دسته، حزب و انجمنی عقد اخوت نبستهاند. بنابراین نظر خوانندگان را به فرازهایی از شعارهای سال 92 و 96 حجتالاسلام حسن روحانی جلب مینماید.
«…ما نیاز به آزادی بیان و نقد آزاد داریم تا نظام تصمیمگیری تصحیح شود. واردات به جای تولید عین بیعدالتی است و 6 دهک میانی پس از هدفمندی به شدت تحت فشار قرار دارند. یارانهها هدفمند نشده و مردم خواستار آرامش و ثبات در بازار کالاها هستند. هزینههای تولید هم باید کاهش بیابد… فضا باید برای فعالیت فرهنگی امن باشد، اگر امنیت نباشد خلاقیت کشته میشود، اصحاب فرهنگ نباید دغدغه حذف یا سانسور داشته باشند، وقتی هر مدیریت ناکارآمدی را نعوذبالله به امام زمان(عج) نسبت میدهیم، قشریگری و خرافات رواج مییابد، مگر فرهنگ بخشنامهای و دستورالعملی است؟ متأسفانه بعد از 35 سال در زمینه فرهنگ آنچه که باید مردم شاهد باشند نیستند، امروز شاهد افزایش تعداد چکهای بیمحل، بالا رفتن اعتیاد و حاشیهنشینی هستیم به گونهای که در یکسال گذشته طلاق 7 درصد افزایش یافته است… اگر میخواهیم فساد در جامعه نباشد باید به رسانهها و مطبوعات آزادی دهیم و اگر آزادی دادیم آن وقت میتوانیم جلوی فساد را بگیریم. این شرایطی که امروز در جامعه ما به وجود آمده است، نگاه قیم مآبانه است و ما قیم نمیخواهیم… من از 8 سال قبل وضع نابهنجار کشور و فقر و گرانی را پیشبینی میکردم، من برای ورود به این عرصه با بزرگانی چون آیتا… هاشمی رفسنجانی و سید محمد خاتمی مشورت کردهام. عدهای نمیخواهند وضع 8 سال گذشته تغییر پیدا کند، من مجددا قدرت ملی را به این کشور به کمک شما جوانان باز خواهم گرداند و به افراطیگری و خودسریها پایان خواهم داد… حسن روحانی طی روزهای بعد رسماً اعلام کرد که همان راهی را میرود که خاتمی و هاشمی رفتهاند و میگوید: پس از مشورت با خاتمی و هاشمی وارد این عرصه خطیر شده است…»(1)
دکتر حسن روحانی در سخنرانیهای متعدد و در شهرهای مختلف در پاسخ حاضران که از وی میخواستند برای رفع حصر مهندس میرحسین موسوی و دکتر زهرا رهنورد و حجتالاسلام مهدی کروبی و ممنوعالتصویری حجتالاسلام والمسلمین سید محمد خاتمی تلاش نماید قول مساعد میداد و از جمله میگفت: قول شما را منتقل و با تمام توان آن را پیگیری میکنم. نگارنده این سطور روز 17 اسفند ماه 1394 به عنوان نماینده فعالان سیاسی و رسانهای در یزد و در حضور رئیسجمهور و عدهای از اعضای هیاتدولت از جمله اعلام نمود: «اساسیترین مطلوب و آرزوی یزد عطشناک آب است، آب در همهجا مایه حیات و زندگی و در یزد اصل حیات است. استدعای دیگر، کوشش بیوقفه همه دولتمردان برای رونق اقتصادی و صنعت یزد و بهبود وضع معیشت آحاد مردم، به ویژه اشتغال جوانان تحصیل کرده در دارالعباده و شکوفایی همهجانبه رفاه و منزلت اجتماعی است. تقاضای عامّه مردم از مردان دولت شما این است که بکوشند تا آسیبهای اجتماعی که بنیان خانواده و اخلاق و تربیت و فرهنگ اسلامی را تهدید میکند، کاهش یابد… درخواست رسیدگی برای حلّ مشکلات معلّمان مدارس حمایتی و حقّالتدریسی یزد را دارم. امروز بسیاری از علاقهمندان به آنجناب در کنار درخواستهای به حقی که دارند خواهان تلاش برای رفع حصر محصورین، آزادی فرهنگیان و کارگران زندانی سالهای گذشته و رفع مشکلات زندگی خانوادههای زندانیان کشور هستند…»(2)
در چند سال اخیر باتوجه به تحریمهای ظالمانه امریکا و دیگر کشورها و افزایش نگرانکننده قیمت دلار و سکه و وسایل زندگی و مواد خوراکی و اقدامات جنایتکارانه مفسدان اقتصادی و بعضاً در لباس مأمور و مسئول و زراندوزان و احتکارکنندگان سنگدل و تجملگرایی و اشرافیگری عدهای از خدا بیخبر و از طرفی رشد چشمگیر آمار حاشیهنشینی، بیکاری، فساد، دزدی، اعتیاد، کارتنخوابی و در یک کلمه افزایش فقر و بدبختی و کوچکتر شدن سفرههای مردم و حتی قسطی خریدن نان در بعضی از شهرها و مناطق کشور هستیم حداقل لازم بود دولت روحانی بویژه آنان که در تنظیم بودجه سال 1400 نقش داشتند زمینههایی فراهم مینمودند تا بسیاری از نهادها و موسسات و سازمانها اعم از فرهنگی و دینی و اجتماعی اگر هم نمیخواستند از دریافت بودجه در این موقعیت نابسامان خودداری کنند حداقل میپذیرفتند درصدی از بودجه اختصاصی به نهادهای تحت امرشان کاهش یابد و هریک به نحوی در پی به دست آوردن این «گوشت قربانی» نباشند و چه خوب بود که از دختر شهید قاسم سلیمانی میآموختند که حاضر نشد برای بنیاد مکتب حاج قاسم بودجهای بهنام آن شهید اختصاص یابد. مناسب میداند نظر خوانندگان را به تذکرات عدهای جلب نماید که نسبت به اختصاص بودجه 1400 به بعضی از نهادها و موسسات انتقاد و اعتراض داشتهاند و «آنچه البته که به جایی نرسد فریاد است!!»
علی قنبری، استاد اقتصاد میگوید: «این مجلس و این دولت دنبال اصلاح ساختاری بودجه نیستند، اختصاص بودجه به حوزههای علمیه و نهادهای مذهبی ظلمی بزرگ در حق اسلام و تشیع است، چرا نهادهایی مثل سازمان تبلیغات که درآمد دارند، بودجه میگیرند؟، چرا به صداوسیمایی با این خروجی ناموفق بودجه تخصیص داده میشود؟
علاوه بر این نهادها، ما شاهد آن هستیم که نهادی مانند صداوسیما که اتفاقا منابع درآمدی خیلی خوبی هم دارد، همیشه نسبت به بودجه ناراحت بوده و اعتقاد دارد که باید بودجه بیشتری دریافت کند. این در حالی است که اصلا نباید این سازمان بودجهای از دولت دریافت کند. آن هم سازمانی که بهرغم دریافت بودجه کلان و درآمدهای زیاد، خروجی موفقی ندارد. ما سال به سال شاهد افت بیشتر این سازمان هستیم. مردم رفتهرفته استقبالشان به برنامههای ماهواره و اینترنت بیشتر میشود و صداوسیما برای جبران این عقبماندگی دنبال محدودیتسازی مردم میرود…»(3)
«…بودجه نهاد ریاستجمهوری برای سال آینده در مقایسه با لایحه بودجه سال جاری، 56 درصد افزایش یافته است. به زبان ارقام، بودجه جاری نهاد ریاست جمهوری در سال جاری 300 میلیارد تومان است که برای سال آینده به 469 میلیارد تومان افزایش یافته است. این افزایش بودجه در حالی است که بودجه کل کشور 20 درصد بیشتر شده یعنی بودجه نهاد ریاست جمهوری از میانگین رشد بودجه کشور بیشتر است. اگر دولت مدعی است که دستکم از دو سال قبل با آغاز تحریمها، صرفهجویی در بودجه بخشهای گوناگون را تشدید کرده، چرا این موضوع در بودجه نهاد ریاست جمهوری دیده نمیشود؟ آن هم در سالی که به دلیل شیوع کرونا و اعمال محدودیتهای گوناگون، بسیاری از مشاغل غیردولتی نیز با ضررهای هنگفت مواجه شدند و دولت بارها و بارها از آنها خواسته است با اولویت دادن به پروتکلهای بهداشتی، از بخشی از درآمد خود صرفنظر کنند… دولت در هزینههای جاری، نشان دهد خودش در این زمینه پیشقدم شده نه اینکه بودجه نهاد ریاست جمهوری هم 56 درصد افزایش یابد…»(4)
بسیاری از فعالان سیاسی و مردم با اختصاص بودجه به تعدادی از سازمانها، نهادها، موسسات که با عناوین و اسامی گوناگون اداره میشود در موقعیت فعلی موافق نیستند و بهعنوان نمونه میگویند: «…وظایفی که سازمان تبلیغات اسلامی باید انجام دهد، با بسیاری از دیگر نهادهای کشور یکسان است. به طور مثال، وظایف این نهاد با دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، شورای عالی حوزههای علمیه، مرکز خدمات حوزههای علمیه، صندوق مشارکت توسعه فرهنگ قرآنی، شورای سیاستگذاری حوزههای علمیه خواهران، جامعهالمصطفی العالمیه، سازمان اوقاف و امور خیریه و موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران همپوشانی بسیار زیادی دارد. به بیان دیگر این نهادها در موارد متعددی عملا قرار است یک کار را انجام دهند اما در بودجه سال آینده، تکتک آنها ردیف بودجه جداگانهای دارند.گهگاهی نیز این موازی کاری مورد انتقاد برخی مسئولان هم قرار گرفته. به طور مثال چندی پیش حجتالاسلام والمسلمین محمدعلی آلهاشم نماینده ولیفقیه در آذربایجان شرقی و امامجمعه تبریز در دیدار با رئیس سازمان دارالقرآن کریم و مدیرکل تبلیغات اسلامی آذربایجان شرقی، گفت: فعالیتهای قرآنی کشور و استان در حال حاضر دچار موازی کاری شده است که باید این نقصان فرهنگی سریعتر حل و فصل شود…»(5)
آن بخش از بودجه که مربوط به شرکتهای دولتی است هم وضع روشنی ندارد و به اعتقاد بعضی صاحبنظران تاریک خانهایست در حالیکه بودجه این شرکتها در لایحه بودجه سال آینده در حدود دو برابر منابع عمومی دولت است «گفتگوی دکتر احسان خاندوزی نماینده مجلس و استاد اقتصاد در تلویزیون».
ختم کلام این که دولت باید شجاعت حذف بسیاری از ردیفهای بودجه را که طی سالیان اخیر به خیل کثیری از سازمانها و نهادها و ارگانهای اجتماعی، مذهبی، سیاسی و فرهنگی غیردولتی اختصاص یافته میداشت و برای یکبار و همیشه از تقسیم «گوشت قربانی» بودجه پرهیز میکرد.
رضا سلطان زاده – مدیر مسئول
پینوشتها:
1- «از نیاوران تا پاستور»، (پایان افراط، آغاز اعتدال)، امیررضا پُرحلم، صفحه 150 تا 211، انتشارات دستان، چاپ 1392
2- «سفیر تدبیر، سُرور امید»، صفحه 49
3- انتخاب، 15/9/1399
4- همان، 18/9/1399
5- همان، 17/9/1399
- نویسنده : رضا سلطان زاده
- منبع خبر : خبرگزاری فردا
پنجشنبه 25,آوریل,2024